ملایکه قُوتشان⁽غذا و خوراک. ⁾ تسبیح است⁽ بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۴۱؛ ج ۵۴، ص ۹۰ و ۳۳۲؛ ج ۵۷، ص ۲۴۹٫⁾. ما انبیا و اولیا ـ علیهم السّلام ـ و ملایکه را نمى شناسیم، چنان که خدا را نمى شناسیم؛ زیرا خیلى از ما دورند؛ ولى علما را چه مى گویید که در کنارشان هستیم و حالاتشان را از نزدیک مشاهده مى کنیم؟!

دم آخر زندگى طبیب بالاى سر آخوند ملاّ فتح على آوردند، ایشان آهسته به اطرافیان گفت: که کار گذشته است. حُضّار با همدیگر نجوا⁽ سخن آهسته و درِ گوشى.⁾ مى کردند که آخوند ـ رحمه اللّه  ـ نفهمد، ولى ایشان به آنها فرمود: بگویید، طبیب چه گفته است؟ بنده سى سال است منتظرش هستم! یعنى انتظار مرگ را مى کشم!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد