سلام ما به حسین و علی اصغر او!

امیر عشق که گهواره بود! سنگر او

رضیع داده خدایش، نشان سربازی

صغیر برهمه، پیدا مقام اکبر او

شکفت لاله عصمت به روی دوش حسین

چو تیر حرمله آمد به یاس حنجر او

مجال گریه نبودش که خنده کرد علی

حسین، مات از حال گریه آور او

گرفت خونش و بر اوج آسمان پاشید

که پیک تسلیت آمد زسوی داور او

کنار خیمه به خاکش سپرد و امضاء شد

کتاب سرخ شهادت به خون اصغر او

اگر چه پیکراو را به خاک پوشیدند

به شهر کوفه سرش را به نیزه ها دیدند

شاعر: سیّد رضا مؤید