حدیث «السعید سعید فى بطن امه و الشقى شقى فى بطن امه» چگونه با اختیار شخصى قابل توجیه است؟حدیثى که از پیامبراکرم (صلی الله علیه وآله) نقل کرده اند این است: «الشَّقِیُّ مَنْ شَقِیَ فِی بَطْنِ أُمِّهِ وَ السَّعِیدُ مَنْ وُعِظَ بِغَیْرِهِ». بعد از وجود مبارک معصوم مى پرسند: شقى در بطن مادر شقى است، یعنى چه؟
حضرت فرمود: کودکى که در رحم مادر است، خداوند مسیر زندگى اش را مى داند؛ مى داند این کودک به چه صورت دوران کودکى و نوجوانى و… خود را مى گذراند، کى به کاروان طالبان علم مى پیوندد، با چه کسى رفیق مى شود، در فلان دو راهى با اختیار خود کدام را بر مى گزیند و با مقدم داشتن شهوت و غضب خود در کارها، با اراده خود به طرف شقاوت مى رود.
پس شقى بودن در رحم مادر به این معنا نیست که وقتى در رحم مادر است، به او سرنوشت شقاوت دهند و بگویند تو حتما باید شقى باشى. ذات اقدس اله همه را سعادتمند خلق کرد. در سوره شمس مى فرماید: «فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها؛ هر دو راه فجور و تقوا را به انسان نمایاند.».[۱]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[۱] – سوره شمس۹۱: آیه ۸٫
پاسخ دهید