روز دوشنبه مورخ ۲۲ فروردین ماه ۱۴۰۱ و مصادف با روز نُهم ماه مبارک رمضان، مراسم دهه اول ماه رمضان بعد از نماز ظهر و عصر در مسجد جامع ازگل با سخنرانی «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم حضورتان می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْللْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مسئله شرعی
روزه هم در بُعدِ خودسازی، تقویت اراده، تضعیف وسوسه‌های شیطانی، کنترل غرائز طبیعی و جنسی، لطافت روح و رفع حجاب‌های باطن جهت باز شدن چشم دل و زیارت جمال الهی و رسیدن به فیض وصال حق تعالی است که در قرآن شریف از مجموعه این‌ها به مسئله تقوا یاد شده است، و در بُعدِ دیگر مسئله هماهنگ کردن جامعه توحیدی است، هم تعظیم شعائر جهان اسلام است و هم ایجاد ارتباط ایمانی با رونق مجالس ذکر و دعا و تلاوت قرآن کریم.
لذا هم روزه خوردن در خلوت حرام است و هم تظاهر به روزه خوری، حتّی برای کسی که روزه بر او واجب نیست، مانند کسی که مریض است یا روزه‌دار است، چنین شخصی حق ندارد بیاید و در منظر جامعه روزه‌خوری کند، هنجار شکنی و هتک حرمت خدا گناه است، لذا بر همگان واجب و لازم است که جلوی تظاهر به روزه خوری را بگیرند.
چرا غیبت بدتر از زناء است؟
در آیه کریمه‌ای که روز گذشته به محضر شریف شما تلاوت کردیم، خدای عزیز در مقام تنبّه به اینکه ما قیمتی هستیم، بی‌ارزش نیستیم، خودمان را ارزان نمی‌فروشیم؛ کسی خودش را می‌فروشد و مزدوری بیگانه می‌کند و به او پول هنگفتی می‌دهند. کسی ریاست طلب است و عمر و فرصت‌های خود را می‌گذارد و زمینه‌سازی می‌کند که رأی بیاورد یا مسئول جایی بشود، ولی کسی در مقام گناه هیچ لذّتی هم ندارد، مانند غیبت، غیبت جزو گناهانی است که… اینکه گفته‌اند غیبت از زناء بدتر است، علّت این امر را از امام علیه السلام پرسیده‌اند، حضرت فرمودند: کسی که بی‌عفتی می‌کند یک جاذبه لذّتی او را می‌برد اما در غیبت این لذّت هم نیست، یعنی هیچ توجیه عقلی و غریزی هم دارد، بیخود آبروی کسی را می‌برد و گناه این شخص بدتر از آن کسی است که مرتکب فحشاء می‌شود، این بی‌حجابی دخترها هم مانند همان است، هیچ لذّتی هم ندارد، خب به خانه خودت برو و چادر خودت را بردرار، در خانه با محارم خودت هم هستی! ولی اینکه انسان کاری کند که در بیرون چشم‌های ناپاک به او دوخته بشود و درنده‌ها به دنبال او کنند که بعدها هم کار به جاهای باریک برسد، این‌ها توجیه عقلی و عاطفی و اجتماعی و اخلاقی مطلقا ندارد.
فقط خدای متعال قیمت انسان را می‌داند
لذا برای اینکه انسان بداند موجودی است که قیمت او آنقدر بالاست که با هیچ چیزی قابل معاوضه نیست و تنها کسی که ما را به قیمت می‌خرد خدای متعال است، چون خود خدای متعال آفریده است و می‌داند چه گوهری آفریده است، بعد برای قیمتی شدن ما دستوراتی به ما داده است که وقتی آن دستورات را انجام می‌دهیم قیمت ما به جایی می‌رسد که خدای متعال مشتری ما می‌شود و وقتی ما خودمان را به خدای متعال عرضه کردیم و با خدای متعال معامله کردیم خدای متعال به ما بهشت خاص می‌دهد، بهشت ویژه ذات احدیت را در اختیار بنده‌اش قرار می‌دهد.
به خدای متعال رو کنیم
لکن مؤمن باید صفاتی را داشته باشد تا با آن صفات زیبا بشود، بدون آن صفات نه وجاهتی دارد و نه اعتبار و قیمتی.
اولین صفت این است که همواره رو به خدا داشته باشیم، به خدا پشت نکنیم، ما از جانب خدای متعال آمده‌ایم و باید به سوی خدا برگردیم.
آن مقدار که توجّه به خدای متعال داریم توبه‌ی به خدای متعال است، رجوع به ذات ذوالجلال است.
مستحب است که در نمازها قبل از تکبیره الاحرام تکبیراتی داریم، اذکار و دعاهایی داریم، یکی از دعاها این است که «وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ».
ما می‌گوییم خدایا! من به تو رو آورده‌ام، ما هر کجا هستیم رو به خدای متعال داریم، «أَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ»،[۲] خدا که جهت ندارد، انسان به هر طرفی که رو کند درواقع به خدای متعال رو کرده است، «هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ».[۳] آیه کریمه دارد بر اینکه «هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ»،[۴] هر کجا که هستید خدای متعال با شماست.
بنابراین ما در هر کجا به هر طرف رو بیاوریم درواقع رو به خدا آورده‌ایم، ولی قرآن کریم می‌خواهد بگوید که حواس خودت را رو به خدا کن، قلب را، وجهه قلبت را الهی کن. اگر شیاطین در دل انسان حضور داشته باشند و انسان را به گناه بکشانند، انسان به خدای متعال پشت کرده است.
هر وقت بنده‌ای مرتکب گناه می‌شود در آنجا دل او با دشمن خدا همراهی کرده است، رو به خدا ندارد.
یکی اینکه انسان در هنگام نماز، در هنگام روزه، از نظر نیّت و انگیزه به شیطان پشت می‌کند و از نظر جوارح عمل شیطانی را ترک می‌کند و وقتی خدا را اطاعت می‌کند و برای خدا اخلاص بکار می‌برد، وجود چنین شخصی با نور خدا نورانی می‌شود و گویا روی قلب او و چشم قلب او به سوی جمال الهی است.
هر کسی در زندگی یک مقصدی دارد، معشوقی دارد، محبوبی دارد، دلبری دارد، بعضی‌ها اینطور نیستند، دلشان هرزه است، هر آنچه دیده بیند دل کند یاد، هر چیزی که می‌بینید علاقه پیدا می‌کند، اگر یک خانه خوب ببیند یک آه می‌کشد، اگر یک ماشین خوب ببیند یک حسرتی می‌برد، این‌ها قراری ندارند، مرغ دلشان هرزه است و به هر آشیانی رو می‌آورند.
مؤمن اینطور نیست، «لِکُلٍّ وِجْهَهٌ هُوَ مُوَلِّیهَا»،[۵] ما در نمازمان سوره مبارکه حمد می‌خوانیم و بعد از سوره مبارکه حمد یک سوره بر ما واجب است، بغیر از آن چهار سوره عظائم که سجده در آن واجب است می‌توانیم هر سوره‌ای را بخوانیم، ولی سوره توحید عشق امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است، شناسنامه حضرت حق است.
لذا ما همیشه برای شناخت خدا به شناسنامه خدا مراجعه می‌کنیم و با قرائت سوره مبارکه توحید به خدای خودمان تقرّب می‌جوئیم.
در سوره مبارکه توحید اول مقام احدیت خدای متعال را مطرح می‌کنیم، بعد می‌گوییم «اللَّهُ الصَّمَدُ»،[۶] صمد معانی مختلفی دارد، یکی از آن‌ها «کسی که مقصد ما هست» می‌باشد، یعنی مقصد ما در زندگی رسیدن به خدای متعال است، معشوق ما خدای متعال است، محبوب ما خدای متعال است، دلبر ما خدای متعال است، «وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ»، غافل بودم و حالا به کمال و جمال مطلق رو آورده‌ام، هر کسی غیر از خدا بود را از دل بیرون کردم و تمام دلم را به او دادم، او صاحب دل و جان من است.
در این جهت روزه خیلی کمک می‌کند، تا زمانی که کشش‌های حیوانی انسان قوّت دارد انسان را مانند پرِ کاه روی امواج دریا از این سو به آن سو می‌کشد، پول، مقام، شهوت، موقعیت، شهرت دائماً انسان را مانند پر کاه از این سو به آن سو می‌برد.
اما اگر انسان روزه گرفت، اگر نماز انسان نماز بود، از خودش حراست کرد، به خدا وصل می‌شود و خودِ خدای متعال ولایت او را بعهده می‌گیرد، «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ».[۷]
صلواتی محبّت بفرمایید.
اللهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
برخی از آثار روزه
حدیث از این کتاب شریف «ماه خدا» نوشته‌ی مرحوم آیت الله ری شهری رضوان الله تعالی علیه که جزو موفق‌ترین شخصیت‌های شیعه در عصر ما بود، از مولی الموحدین امیرالمؤمنین صلوات الله علیه حدیث نقل کرده است که امیرالمؤمنین صلوات الله علیه فرمودند: «حَرَسَ اللَّهُ عِبَادَهُ الْمُؤْمِنِینَ»،[۸] اینکه انسان مانند پر کاه بی‌ریشه نباشد، اسیر طوفان‌ها نشود، با هر موجی این راه و آن راه نشود، باید از آن فطرت توحیدی خودش حراست کند و اتّصال خود را به هستی مطلق حفظ کند، انسان چطور حراست می‌کند؟
خود مولی الموحدین امیرالمؤمنین صلوات الله علیه تعبیر حراست را آورده‌اند: «حَرَسَ اللَّهُ عِبَادَهُ الْمُؤْمِنِینَ»، خدای متعال بندگان مؤمن خود را به سه چیز حراست فرموده است، یک: نماز.
نماز ستون است، انسانی که نماز او نماز است، دین او دین است، و کسی که زیر خیمه دین است از تندبادها محفوظ است، کسی که در کشتی دین نشسته است طوفان عالمی هم به او صدمه نمی‌زند، نماز حفاظ است، «إِنَّ الصَّلَاهَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ»،[۹] نماز رسماً بازدارندگی دارد، نمازگزار را حراست و حفاظت می‌کند.
دوم: زکوات است. گذشتن از مال انسان را به خدای متعال متّصل می‌کند. «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»،[۱۰] این علاقه به مال انسان را اسیر و بی‌محتوا می‌کند، ولی وقتی از دنیا دل کند یک قدم به خدای متعال نزدیک می‌شود، خروج حبّ دنیا از قلب به این است که انسان از مال بگذرد، پول را در راه خدا بدهد، وقتی در راه خدا می‌دهد خدای متعال ایمان او را قوی می‌کند.
سوم: «مُجَاهَدَهِ الصِّیَامِ» انسان با روزه جهاد کند. تعبیر امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در مورد نماز و در مورد زکات مسئله مجاهدت نبود، ولی وقتی به روزه می‌رسند، این جهاد اکبر است، این روزه است که انسان را از خوردن و غذاهای لذیذ… جوان است و تازه ازدواج کرده است ولی خودش را کنترل می‌کند و به حلال خودش هم میدان نمی‌دهد که روزه خود را باطل کند.
این مقابله با هوس‌های شکمی و شهوتی و التذاذی جهاد اکبر است، و کسی که بر نفس أمّاره خود چیره بشود مجاهدِ پیروز است، «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ».[۱۱]
«مُجَاهَدَهِ الصِّیَامِ فِی الْأَیَّامِ الْمَفْرُوضَاتِ»، جهاد روزه‌ای، روزه‌دار در جبهه‌ی روزه رزمنده است، با غرایز متعدد خودش درگیر شده است و در برابر غرایز پیروزی بدست آورده است.
حال ما باید چه حکمت‌هایی را از این جبهه بدست بیاوریم؟
یک: «تَسْکِیناً لِأَطْرَافِهِمْ». انسانی که اهل نماز و زکات و روزه است، جوارح او، اطراف بدن او یک آرامشی دارد، «تَسْکِیناً لِأَطْرَافِهِمْ»، انسان در مواجهه با چیزی که می‌ترسد یا هیجانی می‌شود دست و پایش می‌لرزد، ولی کسی که در پناه نماز و زکات و سنگر روزه استقرار پیدا کرد نه از چیزی می‌ترسد تا بدن او بلرزد و نه وقتی چیزی دید هیجانی می‌شود، چشم‌چران نیست، در برابر شهوات دستپاچه نمی‌شود، لذا در ابتدا یک آرامش جوارحی دارد.
«وَ تَخْشِیعاً لِأَبْصَارِهِمْ». بعضی از چشم‌ها بی‌حیاء است، باید با آتش پُر بشود، هیچ چیزی این‌ها را از حرام باز نمی‌دارد.
قرآن کریم فرمود: «قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ»،[۱۲]«وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ»،[۱۳] به مؤمنین گو که چشم‌های خود را فرو بنشانند.
مرحوم آقای طباطبایی اعلی الله مقامه الشّریف حتّی نمیتوانستند به شاگردان خود رُک نگاه کنند، اینقدر حیای ایشان زیاد بود.
ما در روایت داریم که وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نُه برابرِ دخترِ شوهر نکرده حیاء داشتند. حیای خیلی بالایی بود. حیاء مانع می‌شد که وجود نازنین پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم به کسی رُک برانداز کنند و چشم خود را بدوزند و زُل بزنند، دیگران هم از هیبتِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم نمیتوانستند چشم خود را رُک به جمال پیامبر بدوزند.
وقتی این چشم خشوع داشته باشد پایین می‌افتد.
انسان با روزه حالت ضعفی پیدا می‌کند که قهراً چشم او خود به خود حیاء کسب می‌کند.
باید این‌ها را در روزه بدست آورد. منظور امیرالمؤمنین صلوات الله علیه این است که روزه یک معجون است که باید این آثار از آن استخراج بشود.
«وَ تَذْلِیلًا لِنُفُوسِهِمْ وَ تَخْفِیضاً لِقُلُوبِهِمْ»، قلبشان از حالت طغیان به حالت تذلل درمی‌آید و در برابر پروردگار متعال رام می‌شود.
روضه و توسّل به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
امروز در آستانه رحلت مادر عالم اسلام، مادر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، مادر ائمه هدی علیهم السلام و مادر همه امّت که قرآن کریم این شناسنامه را برای همسران پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم صادر فرموده است که همسران پیامبر مادران مؤمنین هستند.
چون فردا روز رحلت است ان شاء الله فردا به حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها متوسّل خواهیم شد، امروز به دختر ایشان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها متوسّل می‌شویم.
اگر انسان از همه جا درمانده بشود باید درِ خانه‌ی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را بزند، مَثَلِ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مَثَلِ لیله القدر است، اگر حاجت‌ها در طول سال برآورده نشود و گناهان انسان پاک نشود، انسان منتظر شب قدر است، شب قدر آخرین فرصتی است که خدای متعال برای بندگان خود پیش آورده است.
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها شب قدر موحدان عالم هستند، هر کسی دستش از همه جا کوتاه شد «یا فاطمه» بگوید.
در حالات امام باقر علیه السلام نقل شده است که گرفتار تب شده بودند و به حیاط آمده بودند و مدام صدا می‌زدند: «یا فاطمه بنت محمد أغیثینی».
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خیلی درد کشیده‌اند، دردهای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خیلی زیاد بود، لذا در زندگی هر دردی داشتید به مادر دردکشیده‌تان بگویید…
صُبَّتْ عَلَیَّ مَصائِبٌ لَو اَنَّها صُبَّتْ عَلَی الاَیّامِ صِرْنَ لَیالِیا[۱۴]
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هم خودشان گریه می‌کردند و هم اطفال ایشان گریه می‌کرند، هم فضّه گریه می‌کرد، اما امیرالمؤمنین صلوات الله علیه عظمتی داشتند و ملاحظه داشتند و نمیتوانستند گریه کنند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه خواستند خلوت کنند، وقتی خلوت شد عرضه داشتند: یا علی! خلوت کردم که بتوانی دل خودت را خالی کنی، «اِبْکِنِی وَ اِبْکِ لِلْیَتَامَى»،[۱۵] علی! بر من و بر این بچه‌هایی که مادر جوان از دست می‌دهند گریه کن، «وَ لاَ تَنْسَ قَتِیلَ اَلْعِدَى بِطَفِّ اَلْعِرَاقِ» اما در میان این بچه‌ها باید برای امام حسین علیه السلام ویژه گریه کنی، خلوت کردم تا بر حسینم گریه کنی…
بی‌بی جان! شما هنوز شهادت حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را ندیده بودید، بدنِ حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را برهنه ندیده بودید، سرِ مقدّس حضرت سیّدالشّهداء صلوات الله علیه را بالای نی ندیده بودید، از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه خواستید که بر حسینِ شما گریه کنند، امان از دلِ حضرت زینب کبری سلام الله علیها…
راوی می‌گوید: «فَوَ اَللَّهِ لاَ أَنْسَى زَیْنَبَ بِنْتَ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ تَنْدُبُ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ»[۱۶] بخدا زینب دخترِ علی را فراموش نمی‌کنم، دو دست خود را روی سر خود گذاشته بود «وَ تُنَادِی بِصَوْتٍ حَزِینٍ وَ قَلْبٍ کَئِیبٍ» با صدای محزون و قلب شکسته فریاد می‌کشید: «یَا مُحَمَّدَاهْ صَلَّى عَلَیْکَ مَلاَئِکَهُ اَلسَّمَاءِ هَذَا اَلْحُسَیْنُ مُرَمَّلٌ بِالدِّمَاءِ مُقَطَّعُ اَلْأَعْضَاءِ وَ بَنَاتُکَ سَبَایَا إِلَى اَللَّهِ اَلْمُشْتَکَى وَ إِلَى مُحَمَّدٍ اَلْمُصْطَفَى وَ إِلَى عَلِیٍّ اَلْمُرْتَضَى وَ إِلَى فَاطِمَهَ اَلزَّهْرَاءِ وَ إِلَى حَمْزَهَ سَیِّدِ اَلشُّهَدَاءِ یَا مُحَمَّدَاهْ هَذَا حُسَیْنٌ بِالْعَرَاءِ تَسْفِی عَلَیْهِ اَلصَّبَا قَتِیلُ أَوْلاَدِ اَلْبَغَایَا وَا حُزْنَاهْ وَا کَرْبَاهْ»…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
الا لعنت الله علی القوم الظّالمین
دعا
نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ الأعظم الأعز الأجل الأکرم یا الله… یَا أرحَمَ الرّاحَمِین، یَا قَاصِمَ الجَبّارِین، یَا أحکَمَ الحَاکِمِین…
خدایا! تو را به محمد و آل محمد علیهم السلام قسم می‌دهیم امام زمان ارواحنا فداه را در همین ایام برسان.
خدایا! ما را از یاران حضرت حجّت ارواحنا فداه در همه‌ی حالات قرار بده.
خدایا! سایه پربرکت رهبر بزرگوارمان را مستدام بدار.
خدایا! هر فتنه و توطئه و خیانتی در آستانه تحقق است و دشمنان برای ما تدارک دیده‌اند، در نطفه خفه بفرما.
خدایا! حوائج این جمع را برآورده بفرما.
خدایا! عموم مریض‌ها، مریضه مدّنظر، مریض‌های سفارش‌شده، عالم ربّانی مورد نظر را شفای عاجل عنایت بفرما.
خدایا! عاقبت ما را به شهادت ختم بگردان.
خدایا! پدران، مادران، گذشتگان، شهدا، این دو شهید عزیزی که هنوز کفنشان خشک نشده است و در ماه رمضان اینطور حرمت‌شکنی می‌شود، خدایا! تو را به خون گرم آن شهدا گناه و معصیت و توطئه را ریشه‌کن بفرما و این شهدا و گذشتگان ما را مشمول غفران واسعه خودت قرار بده.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۱۵ (وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ)
[۳] سوره مبارکه حدید، آیه ۳
[۴] سوره مبارکه حدید، آیه ۴ (هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّهِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا ۖ وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ)
[۵] سوره مبارکه بقره، آیه ۱۴۸ (وَلِکُلٍّ وِجْهَهٌ هُوَ مُوَلِّیهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ ۚ أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ)
[۶] سوره مبارکه توحید، آیه ۲
[۷] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۵۷ (اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ)
[۸] نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ (عود إلى التحذیر: فَاللَّهَ اللَّهَ فِی عَاجِلِ الْبَغْیِ وَ آجِلِ وَخَامَهِ الظُّلْمِ وَ سُوءِ عَاقِبَهِ الْکِبْرِ، فَإِنَّهَا مَصْیَدَهُ إِبْلِیسَ الْعُظْمَى وَ مَکِیدَتُهُ الْکُبْرَى الَّتِی تُسَاوِرُ قُلُوبَ الرِّجَالِ مُسَاوَرَهَ السُّمُومِ الْقَاتِلَهِ، فَمَا تُکْدِی أَبَداً وَ لَا تُشْوِی أَحَداً لَا عَالِماً لِعِلْمِهِ وَ لَا مُقِلًّا فِی طِمْرِهِ، وَ عَنْ ذَلِکَ مَا حَرَسَ اللَّهُ عِبَادَهُ الْمُؤْمِنِینَ بِالصَّلَوَاتِ وَ الزَّکَوَاتِ وَ مُجَاهَدَهِ الصِّیَامِ فِی الْأَیَّامِ الْمَفْرُوضَاتِ تَسْکِیناً لِأَطْرَافِهِمْ وَ تَخْشِیعاً لِأَبْصَارِهِمْ وَ تَذْلِیلًا لِنُفُوسِهِمْ وَ تَخْفِیضاً لِقُلُوبِهِمْ وَ إِذْهَاباً لِلْخُیَلَاءِ عَنْهُمْ، وَ لِمَا فِی ذَلِکَ مِنْ تَعْفِیرِ عِتَاقِ الْوُجُوهِ بِالتُّرَابِ تَوَاضُعاً وَ الْتِصَاقِ کَرَائِمِ الْجَوَارِحِ بِالْأَرْضِ تَصَاغُراً وَ لُحُوقِ الْبُطُونِ بِالْمُتُونِ مِنَ الصِّیَامِ تَذَلُّلًا، مَعَ مَا فِی الزَّکَاهِ مِنْ صَرْفِ ثَمَرَاتِ الْأَرْضِ وَ غَیْرِ ذَلِکَ إِلَى أَهْلِ الْمَسْکَنَهِ وَ الْفَقْرِ؛ انْظُرُوا إِلَى مَا فِی هَذِهِ الْأَفْعَالِ مِنْ قَمْعِ نَوَاجِمِ الْفَخْرِ وَ قَدْعِ طَوَالِعِ الْکِبْرِ.)
[۹] سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۴۵ (اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاهَ ۖ إِنَّ الصَّلَاهَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ ۗ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ ۗ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ)
[۱۰] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۹۲ (لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ)
[۱۱] سوره مبارکه محمد، آیه ۷ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ)
[۱۲] سوره مبارکه نور، آیه ۳۰ (قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِکَ أَزْکَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ)
[۱۳] سوره مبارکه نور، آیه ۳۱ (وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُیُوبِهِنَّ ۖ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَلَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ ۚ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ)
[۱۴] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۷۹ ، صفحه ۱۰۶ (وَ رُوِیَ: أَنَّهَا صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهَا أَخَذَتْ قَبْضَهً مِنْ تُرَابِ قَبْرِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَوَضَعَتْهَا عَلَى عَیْنَیْهَا وَ أَنْشَدَتْ مَا ذَا عَلَى اَلْمُشْتَمِّ تُرْبَهَ أَحْمَدَ أَنْ لاَ یَشَمَّ مَدَى اَلزَّمَانِ غَوَالِیَا صُبَّتْ عَلَیَّ مَصَائِبُ لَوْ أَنَّهَا صُبَّتْ عَلَى اَلْأَیَّامِ صِرْنَ لَیَالِیَا)
[۱۵] بحار الأنوار الجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار علیهم السلام ، جلد ۴۳ ، صفحه ۱۷۴ (قَالَتْ ثُمَّ رَجَعَتْ إِلَى مَنْزِلِهَا وَ أَخَذَتْ بِالْبُکَاءِ وَ اَلْعَوِیلِ لَیْلَهَا وَ نَهَارَهَا وَ هِیَ لاَ تَرْقَأُ دَمْعَتُهَا وَ لاَ تَهْدَأُ زَفْرَتُهَا وَ اِجْتَمَعَ شُیُوخُ أَهْلِ اَلْمَدِینَهِ وَ أَقْبَلُوا إِلَى أَمِیرِ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَقَالُوا لَهُ یَا أَبَا اَلْحَسَنِ إِنَّ فَاطِمَهَ عَلَیْهَا السَّلاَمُ تَبْکِی اَللَّیْلَ وَ اَلنَّهَارَ فَلاَ أَحَدٌ مِنَّا یَتَهَنَّأُ بِالنَّوْمِ فِی اَللَّیْلِ عَلَى فُرُشِنَا وَ لاَ بِالنَّهَارِ لَنَا قَرَارٌ عَلَى أَشْغَالِنَا وَ طَلَبِ مَعَایِشِنَا وَ إِنَّا نُخْبِرُکَ أَنْ تَسْأَلَهَا إِمَّا أَنْ تَبْکِیَ لَیْلاً أَوْ نَهَاراً فَقَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ حُبّاً وَ کَرَامَهً فَأَقْبَلَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ حَتَّى دَخَلَ عَلَى فَاطِمَهَ عَلَیْهَا السَّلاَمُ وَ هِیَ لاَ تُفِیقُ مِنَ اَلْبُکَاءِ وَ لاَ یَنْفَعُ فِیهَا اَلْعَزَاءُ فَلَمَّا رَأَتْهُ سَکَنَتْ هُنَیْئَهً لَهُ فَقَالَ لَهَا یَا بِنْتَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ إِنَّ شُیُوخَ اَلْمَدِینَهِ یَسْأَلُونِّی أَنْ أَسْأَلَکِ إِمَّا أَنْ تَبْکِینَ أَبَاکِ لَیْلاً وَ إِمَّا نَهَاراً فَقَالَتْ یَا أَبَا اَلْحَسَنِ مَا أَقَلَّ مَکْثِی بَیْنَهُمْ وَ مَا أَقْرَبَ مَغِیبِی مِنْ بَیْنِ أَظْهُرِهِمْ فَوَ اَللَّهِ لاَ أَسْکُتُ لَیْلاً وَ لاَ نَهَاراً أَوْ أَلْحَقَ بِأَبِی رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ لَهَا عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ اِفْعَلِی یَا بِنْتَ رَسُولِ اَللَّهِ مَا بَدَا لَکِ ثُمَّ إِنَّهُ بَنَى لَهَا بَیْتاً فِی اَلْبَقِیعِ نَازِحاً عَنِ اَلْمَدِینَهِ یُسَمَّى بَیْتَ اَلْأَحْزَانِ وَ کَانَتْ إِذَا أَصْبَحَتْ قَدَّمَتِ اَلْحَسَنَ وَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِمَا السَّلاَمُ أَمَامَهَا وَ خَرَجَتْ إِلَى اَلْبَقِیعِ بَاکِیَهً فَلاَ تَزَالُ بَیْنَ اَلْقُبُورِ بَاکِیَهً فَإِذَا جَاءَ اَللَّیْلُ أَقْبَلَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ إِلَیْهَا وَ سَاقَهَا بَیْنَ یَدَیْهِ إِلَى مَنْزِلِهَا وَ لَمْ تَزَلْ عَلَى ذَلِکَ إِلَى أَنْ مَضَى لَهَا بَعْدَ مَوْتِ أَبِیهَا سَبْعَهٌ وَ عِشْرُونَ یَوْماً وَ اِعْتَلَّتِ اَلْعِلَّهَ اَلَّتِی تُوُفِّیَتْ فِیهَا فَبَقِیَتْ إِلَى یَوْمِ اَلْأَرْبَعِینَ وَ قَدْ صَلَّى أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ صَلاَهَ اَلظُّهْرِ وَ أَقْبَلَ یُرِیدُ اَلْمَنْزِلَ إِذَا اِسْتَقْبَلَتْهُ اَلْجَوَارِی بَاکِیَاتٍ حَزِینَاتٍ فَقَالَ لَهُنَّ مَا اَلْخَبَرُ وَ مَا لِی أَرَاکُنَّ مُتَغَیَّرَاتِ اَلْوُجُوهِ وَ اَلصُّوَرِ فَقُلْنَ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ أَدْرِکْ اِبْنَهَ عَمِّکَ اَلزَّهْرَاءَ عَلَیْهَا السَّلاَمُ وَ مَا نَظُنُّکَ تُدْرِکُهَا فَأَقْبَلَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مُسْرِعاً حَتَّى دَخَلَ عَلَیْهَا وَ إِذَا بِهَا مُلْقَاهٌ عَلَى فِرَاشِهَا وَ هُوَ مِنْ قَبَاطِیِّ مِصْرَ وَ هِیَ تَقْبِضُ یَمِیناً وَ تَمُدُّ شِمَالاً فَأَلْقَى اَلرِّدَاءَ عَنْ عَاتِقِهِ وَ اَلْعِمَامَهَ عَنْ رَأْسِهِ وَ حَلَّ أَزْرَارَهُ وَ أَقْبَلَ حَتَّى أَخَذَ رَأْسَهَا وَ تَرَکَهُ فِی حَجْرِهِ وَ نَادَاهَا یَا زَهْرَاءُ فَلَمْ تُکَلِّمْهُ فَنَادَاهَا یَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ اَلْمُصْطَفَى فَلَمْ تُکَلِّمْهُ فَنَادَاهَا یَا بِنْتَ مَنْ حَمَلَ اَلزَّکَاهَ فِی طَرَفِ رِدَائِهِ وَ بَذَلَهَا عَلَى اَلْفُقَرَاءِ فَلَمْ تُکَلِّمْهُ فَنَادَاهَا یَا اِبْنَهَ مَنْ صَلَّى بِالْمَلاَئِکَهِ فِی اَلسَّمَاءِ مَثْنَى مَثْنَى فَلَمْ تُکَلِّمْهُ فَنَادَاهَا یَا فَاطِمَهُ کَلِّمِینِی فَأَنَا اِبْنُ عَمِّکَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ قَالَ فَفَتَحَتْ عَیْنَیْهَا فِی وَجْهِهِ وَ نَظَرَتْ إِلَیْهِ وَ بَکَتْ وَ بَکَى وَ قَالَ مَا اَلَّذِی تَجِدِینَهُ فَأَنَا اِبْنُ عَمِّکِ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ فَقَالَتْ یَا اِبْنَ اَلْعَمِّ إِنِّی أَجِدُ اَلْمَوْتَ اَلَّذِی لاَ بُدَّ مِنْهُ وَ لاَ مَحِیصَ عَنْهُ وَ أَنَا أَعْلَمُ أَنَّکَ بَعْدِی لاَ تَصْبِرُ عَلَى قِلَّهِ اَلتَّزْوِیجِ فَإِنْ أَنْتَ تَزَوَّجْتَ اِمْرَأَهً اِجْعَلْ لَهَا یَوْماً وَ لَیْلَهً وَ اِجْعَلْ لِأَوْلاَدِی یَوْماً وَ لَیْلَهً یَا أَبَا اَلْحَسَنِ وَ لاَ تَصِحْ فِی وُجُوهِهِمَا فَیُصْبِحَانِ یَتِیمَیْنِ غَرِیبَیْنِ مُنْکَسِرَیْنِ فَإِنَّهُمَا بِالْأَمْسِ فَقَدَا جَدَّهُمَا وَ اَلْیَوْمَ یَفْقِدَانِ أُمَّهُمَا فَالْوَیْلُ لِأُمَّهٍ تَقْتُلُهُمَا وَ تُبْغِضُهُمَا ثُمَّ أَنْشَأَتْ تَقُولُ اِبْکِنِی إِنْ بَکَیْتَ یَا خَیْرَ هَادٍ وَ اِسْبِلِ اَلدَّمْعَ فَهُوَ یَوْمُ اَلْفِرَاقِ یَا قَرِینَ اَلْبَتُولِ أُوصِیکَ بِالنَّسْلِ فَقَدْ أَصْبَحَا حَلِیفَ اِشْتِیَاقٍ اِبْکِنِی وَ اِبْکِ لِلْیَتَامَى وَ لاَ تَنْسَ قَتِیلَ اَلْعِدَى بِطَفِّ اَلْعِرَاقِ فَارَقُوا فَأَصْبَحُوا یَتَامَى حَیَارَى یَحْلِفُ اَللَّهَ فَهُوَ یَوْمُ اَلْفِرَاقِ)
[۱۶] اللهوف علی قتلی الطفوف ، صفحه ۱۲۷ (أَنَّ سِنَاناً هَذَا أَخَذَهُ اَلْمُخْتَارُ فَقَطَعَ أَنَامِلَهُ أَنْمُلَهً أَنْمُلَهً ثُمَّ قَطَعَ یَدَیْهِ وَ رِجْلَیْهِ وَ أَغْلَى لَهُ قِدْراً فِیهَا زَیْتٌ وَ رَمَاهُ فِیهَا وَ هُوَ یَضْطَرِبُ قَالَ اَلرَّاوِی فَارْتَفَعَتْ فِی اَلسَّمَاءِ فِی ذَلِکَ اَلْوَقْتِ غُبْرَهٌ شَدِیدَهٌ سَوْدَاءُ مُظْلِمَهٌ فِیهَا رِیحٌ حَمْرَاءُ لاَ تُرَى فِیهَا عَیْنٌ وَ لاَ أَثَرٌ حَتَّى ظَنَّ اَلْقَوْمُ أَنَّ اَلْعَذَابَ قَدْ جَاءَهُمْ فَلَبِثُوا کَذَلِکَ سَاعَهً ثُمَّ اِنْجَلَتْ عَنْهُمْ. وَ رَوَى هِلاَلُ بْنُ نَافِعٍ قَالَ: إِنِّی کُنْتُ وَاقِفاً مَعَ أَصْحَابِ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ لَعَنَهُ اَللَّهُ إِذْ صَرَخَ صَارِخٌ أَبْشِرْ أَیُّهَا اَلْأَمِیرُ فَهَذَا شِمْرٌ قَتَلَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ فَخَرَجْتُ بَیْنَ اَلصَّفَّیْنِ فَوَقَفْتُ عَلَیْهِ وَ إِنَّهُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ لَیَجُودُ بِنَفْسِهِ فَوَ اَللَّهِ مَا رَأَیْتُ قَطُّ قَتِیلاً مُضَمَّخاً بِدَمِهِ أَحْسَنَ مِنْهُ وَ لاَ أَنْوَرَ وَجْهاً وَ لَقَدْ شَغَلَنِی نُورُ وَجْهِهِ وَ جَمَالُ هَیْئَتِهِ عَنِ اَلْفِکْرَهِ فِی قَتْلِهِ فَاسْتَسْقَى فِی تِلْکَ اَلْحَالِ مَاءً فَسَمِعْتُ رَجُلاً یَقُولُ وَ اَللَّهِ لاَ تَذُوقُ اَلْمَاءَ حَتَّى تَرِدَ اَلْحَامِیَهَ فَتَشْرَبَ مِنْ حَمِیمِهَا فَسَمِعْتُهُ یَقُولُ یَا وَیْلَکَ أَنَا لاَ أَرِدُ اَلْحَامِیَهَ وَ لاَ أَشْرَبُ مِنْ حَمِیمِهَا بَلْ أَرِدُ عَلَى جَدِّی رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَسْکُنُ مَعَهُ فِی دَارِهِ« فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ » وَ أَشْرَبُ« مِنْ » « مٰاءٍ غَیْرِ آسِنٍ » وَ أَشْکُو إِلَیْهِ مَا اِرْتَکَبْتُمْ مِنِّی وَ فَعَلْتُمْ بِی قَالَ فَغَضِبُوا بِأَجْمَعِهِمْ حَتَّى کَأَنَّ اَللَّهَ لَمْ یَجْعَلْ فِی قَلْبِ أَحَدٍ مِنْهُمْ مِنَ اَلرَّحْمَهِ شَیْئاً فَاجْتَزُّوا رَأْسَهُ وَ إِنَّهُ لَیُکَلِّمُهُمْ فَتَعَجَّبْتُ مِنْ قِلَّهِ رَحْمَتِهِمْ وَ قُلْتُ وَ اَللَّهِ لاَ أُجَامِعُکُمْ عَلَى أَمْرٍ أَبَداً. قَالَ ثُمَّ أَقْبَلُوا عَلَى سَلْبِ اَلْحُسَیْنِ فَأَخَذَ قَمِیصَهُ إِسْحَاقُ بْنُ حُوَیَّهَ اَلْحَضْرَمِیُّ فَلَبِسَهُ فَصَارَ أَبْرَصَ وَ اِمْتَعَطَ شَعْرُهُ. وَ رُوِیَ أَنَّهُ وُجِدَ فِی قَمِیصِهِ مِائَهٌ وَ بِضْعَ عَشْرَهَ مَا بَیْنَ رَمْیَهٍ وَ طَعْنَهِ سَهْمٍ وَ ضَرْبَهٍ. وَ قَالَ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وُجِدَ بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ ثَلاَثٌ وَ ثَلاَثُونَ طَعْنَهً – وَ أَرْبَعٌ وَ ثَلاَثُونَ ضَرْبَهً وَ أَخَذَ سَرَاوِیلَهُ بَحْرُ بْنُ کَعْبٍ اَلتَّیْمِیُّ لَعَنَهُ اَللَّهُ تَعَالَى فَرُوِیَ أَنَّهُ صَارَ زَمِناً مُقْعَداً مِنْ رِجْلَیْهِ وَ أَخَذَ عِمَامَتَهُ أَخْنَسُ بْنُ مَرْثَدِ بْنِ عَلْقَمَهَ اَلْحَضْرَمِیُّ وَ قِیلَ جَابِرُ بْنُ یَزِیدَ اَلْأَوْدِیُّ لَعَنَهُمَا اَللَّهُ فَاعْتَمَّ بِهَا فَصَارَ مَعْتُوهاً وَ أَخَذَ نَعْلَیْهِ اَلْأَسْوَدُ بْنُ خَالِدٍ لَعَنَهُ اَللَّهُ وَ أَخَذَ خَاتَمَهُ بَجْدَلُ بْنُ سُلَیْمٍ اَلْکَلْبِیُّ وَ قَطَعَ إِصْبَعَهُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ مَعَ اَلْخَاتَمِ وَ هَذَا أَخَذَهُ اَلْمُخْتَارُ فَقَطَعَ یَدَیْهِ وَ رِجْلَیْهِ وَ تَرَکَهُ یَتَشَحَّطُ فِی دَمِهِ حَتَّى هَلَکَ وَ أَخَذَ قَطِیفَهً لَهُ عَلَیْهِ السَّلاَمُ کَانَتْ مِنْ خَزٍّ قَیْسُ بْنُ اَلْأَشْعَثِ وَ أَخَذَ دِرْعَهُ اَلْبَتْرَاءَ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ فَلَمَّا قُتِلَ عُمَرُ وَهَبَهَا اَلْمُخْتَارُ لِأَبِی عَمْرَهَ قَاتِلِهِ وَ أَخَذَ سَیْفَهُ جُمَیْعُ بْنُ الخلق اَلْأَوْدِیُّ وَ قِیلَ رَجُلٌ مِنْ بَنِی تَمِیمٍ یُقَالُ لَهُ أَسْوَدُ بْنُ حَنْظَلَهَ وَ فِی رِوَایَهِ اِبْنِ أَبِی سَعْدٍ أَنَّهُ أَخَذَ سَیْفَهُ الفلافس اَلنَّهْشَلِیُّ وَ زَادَ مُحَمَّدُ بْنُ زَکَرِیَّا أَنَّهُ وَقَعَ بَعْدَ ذَلِکَ إِلَى بِنْتِ حَبِیبِ بْنِ بُدَیْلٍ وَ هَذَا اَلسَّیْفُ اَلْمَنْهُوبُ اَلْمَشْهُورُ لَیْسَ بِذِی اَلْفَقَارِ فَإِنَّ ذَلِکَ کَانَ مَذْخُوراً وَ مَصُوناً مَعَ أَمْثَالِهِ مِنْ ذَخَائِرِ اَلنُّبُوَّهِ وَ اَلْإِمَامَهِ وَ قَدْ نَقَلَ اَلرُّوَاهُ تَصْدِیقَ مَا قُلْنَاهُ وَ صُورَهَ مَا حَکَیْنَاهُ. قَالَ اَلرَّاوِی وَ جَاءَتْ جَارِیَهٌ مِنْ نَاحِیَهِ خِیَمِ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَقَالَ لَهَا رَجُلٌ یَا أَمَهَ اَللَّهِ إِنَّ سَیِّدَکِ قُتِلَ قَالَتِ اَلْجَارِیَهُ فَأَسْرَعْتُ إِلَى سَیِّدَتِی وَ أَنَا أَصِیحُ فَقُمْنَ فِی وَجْهِی وَ صِحْنَ. قَالَ وَ تَسَابَقَ اَلْقَوْمُ عَلَى نَهْبِ بُیُوتِ آلِ اَلرَّسُولِ وَ قُرَّهِ عَیْنِ اَلْبَتُولِ حَتَّى جَعَلُوا یَنْتَزِعُونَ مِلْحَفَهَ اَلْمَرْأَهِ عَلَى ظَهْرِهَا وَ خَرَجَ بَنَاتُ آلِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ وَ حَرِیمُهُ یَتَسَاعَدْنَ عَلَى اَلْبُکَاءِ وَ یَنْدُبْنَ لِفِرَاقِ اَلْحُمَاهِ وَ اَلْأَحِبَّاءِ. وَ رَوَى حُمَیْدُ بْنُ مُسْلِمٍ قَالَ رَأَیْتُ اِمْرَأَهً مِنْ بَنِی بَکْرِ بْنِ وَائِلٍ کَانَتْ مَعَ زَوْجِهَا فِی أَصْحَابِ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ فَلَمَّا رَأَتِ اَلْقَوْمَ قَدِ اِقْتَحَمُوا عَلَى نِسَاءِ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ فُسْطَاطِهِنَّ وَ هُمْ یَسْلُبُونَهُنَّ أَخَذَتْ سَیْفاً وَ أَقْبَلَتْ نَحْوَ اَلْفُسْطَاطِ وَ قَالَتْ یَا آلَ بَکْرِ بْنِ وَائِلٍ أَ تُسْلَبُ بَنَاتُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لاَ حُکْمَ إِلاَّ لِلَّهِ یَا لَثَارَاتِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَأَخَذَهَا زَوْجُهَا وَ رَدَّهَا إِلَى رَحْلِهِ. قَالَ اَلرَّاوِی ثُمَّ أُخْرِجَ اَلنِّسَاءُ مِنَ اَلْخَیْمَهِ وَ أَشْعَلُوا فِیهَا اَلنَّارَ فَخَرَجْنَ حَوَاسِرَ مُسَلَّبَاتٍ حَافِیَاتٍ بَاکِیَاتٍ یَمْشِینَ سَبَایَا فِی أَسْرِ اَلذِّلَّهِ وَ قُلْنَ بِحَقِّ اَللَّهِ إِلاَّ مَا مَرَرْتُمْ بِنَا عَلَى مَصْرَعِ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَلَمَّا نَظَرَ اَلنِّسْوَهُ إِلَى اَلْقَتْلَى صِحْنَ وَ ضَرَبْنَ وُجُوهَهُنَّ قَالَ فَوَ اَللَّهِ لاَ أَنْسَى زَیْنَبَ بِنْتَ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ تَنْدُبُ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ تُنَادِی بِصَوْتٍ حَزِینٍ وَ قَلْبٍ کَئِیبٍ یَا مُحَمَّدَاهْ صَلَّى عَلَیْکَ مَلاَئِکَهُ اَلسَّمَاءِ هَذَا اَلْحُسَیْنُ مُرَمَّلٌ بِالدِّمَاءِ مُقَطَّعُ اَلْأَعْضَاءِ وَ بَنَاتُکَ سَبَایَا إِلَى اَللَّهِ اَلْمُشْتَکَى وَ إِلَى مُحَمَّدٍ اَلْمُصْطَفَى وَ إِلَى عَلِیٍّ اَلْمُرْتَضَى وَ إِلَى فَاطِمَهَ اَلزَّهْرَاءِ وَ إِلَى حَمْزَهَ سَیِّدِ اَلشُّهَدَاءِ یَا مُحَمَّدَاهْ هَذَا حُسَیْنٌ بِالْعَرَاءِ تَسْفِی عَلَیْهِ اَلصَّبَا قَتِیلُ أَوْلاَدِ اَلْبَغَایَا وَا حُزْنَاهْ وَا کَرْبَاهْ اَلْیَوْمَ مَاتَ جَدِّی رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَا أَصْحَابَ مُحَمَّدَاهْ هَؤُلاَءِ ذُرِّیَّهُ اَلْمُصْطَفَى یُسَاقُونَ سَوْقَ اَلسَّبَایَا وَ فِی رِوَایَهٍ یَا مُحَمَّدَاهْ بَنَاتُکَ سَبَایَا وَ ذُرِّیَّتُکَ مَقْتَلَهً تَسْفِی عَلَیْهِمْ رِیحُ اَلصَّبَا وَ هَذَا حُسَیْنٌ مَجْزُوزُ اَلرَّأْسِ مِنَ اَلْقَفَا مَسْلُوبُ اَلْعِمَامَهِ وَ اَلرِّدَاءِ بِأَبِی مَنْ أَضْحَى عَسْکَرُهُ فِی یَوْمِ اَلْإِثْنَیْنِ نَهْباً بِأَبِی مَنْ فُسْطَاطُهُ مُقَطَّعُ اَلْعُرَى بِأَبِی مَنْ لاَ غَائِبٌ فَیُرْتَجَى وَ لاَ جَرِیحٌ فَیُدَاوَى بِأَبِی مَنْ نَفْسِی لَهُ اَلْفِدَاءُ بِأَبِی اَلْمَهْمُومُ حَتَّى قَضَى بِأَبِی اَلْعَطْشَانُ حَتَّى مَضَى بِأَبِی مَنْ شَیْبَتُهُ تَقْطُرُ بِالدِّمَاءِ بِأَبِی مَنْ جَدُّهُ مُحَمَّدٌ اَلْمُصْطَفَى بِأَبِی مَنْ جَدُّهُ رَسُولُ إِلَهِ اَلسَّمَاءِ بِأَبِی مَنْ هُوَ سِبْطُ نَبِیِّ اَلْهُدَى بِأَبِی مُحَمَّدٌ اَلْمُصْطَفَى بِأَبِی خَدِیجَهُ اَلْکُبْرَى بِأَبِی عَلِیٌّ اَلْمُرْتَضَى عَلَیْهِ السَّلاَمُ بِأَبِی فَاطِمَهُ اَلزَّهْرَاءُ سَیِّدَهُ اَلنِّسَاءِ بِأَبِی مَنْ رُدَّتْ لَهُ اَلشَّمْسُ صَلَّى. قَالَ اَلرَّاوِی: فَأَبْکَتْ وَ اَللَّهِ کُلَّ عَدُوٍّ وَ صَدِیقٍ ثُمَّ إِنَّ سُکَیْنَهَ اِعْتَنَقَتْ جَسَدَ أَبِیهَا اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَاجْتَمَعَتْ عِدَّهٌ مِنَ اَلْأَعْرَابِ حَتَّى جَرُّوهَا عَنْهُ. قَالَ اَلرَّاوِی: ثُمَّ نَادَى عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ فِی أَصْحَابِهِ مَنْ یَنْتَدِبُ لِلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَیُوَاطِئُ اَلْخَیْلَ ظَهْرَهُ وَ صَدْرَهُ فَانْتَدَبَ مِنْهُمْ عَشَرَهٌ وَ هُمْ إِسْحَاقُ بْنُ حریه[حُوَیَّهَ] اَلَّذِی سَلَبَ اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَمِیصَهُ وَ أَخْنَسُ بْنُ مَرْثَدٍ وَ حَکِیمُ بْنُ طُفَیْلٍ اَلسِّنْبِسِیُّ وَ عُمَرُ بْنُ صَبِیحٍ اَلصَّیْدَاوِیُّ وَ رَجَاءُ بْنُ مُنْقِذٍ اَلْعَبْدِیُّ وَ سَالِمُ بْنُ خُثَیْمَهَ اَلْجُعْفِیُّ وَ وَاحظُ بْنُ نَاعِمٍ وَ صَالِحُ بْنُ وَهْبٍ اَلْجُعْفِیُّ وَ هَانِی بْنُ شَبَثٍ اَلْحَضْرَمِیُّ وَ أُسَیْدُ بْنُ مَالِکٍ لَعَنَهُمُ اَللَّهُ تَعَالَى فَدَاسُوا اَلْحُسَیْنَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ بِحَوَافِرِ خَیْلِهِمْ حَتَّى رَضُّوا صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ. قَالَ اَلرَّاوِی: وَ جَاءَ هَؤُلاَءِ اَلْعَشَرَهُ حَتَّى وَقَفُوا عَلَى اِبْنِ زِیَادٍ فَقَالَ أُسَیْدُ بْنُ مَالِکٍ أَحَدُ اَلْعَشَرَهِ عَلَیْهِمْ لَعَائِنُ اَللَّهِ – نَحْنُ رَضَضْنَا اَلصَّدْرَ بَعْدَ اَلظَّهْرِ بِکُلِّ یَعْبُوبٍ شَدِیدِ اَلْأَسْرِ. فَقَالَ اِبْنُ زِیَادٍ مَنْ أَنْتُمْ قَالُوا نَحْنُ اَلَّذِینَ وَطِئْنَا بِخُیُولِنَا ظَهْرَ اَلْحُسَیْنِ حَتَّى طَحَنَّا حَنَاجِرَ صَدْرِهِ قَالَ فَأَمَرَ لَهُمْ بِجَائِزَهٍ یَسِیرَهٍ. قَالَ أَبُو عُمَرَ اَلزَّاهِدُ فَنَظَرْنَا إِلَى هَؤُلاَءِ اَلْعَشَرَهِ فَوَجَدْنَاهُمْ جَمِیعاً أَوْلاَدَ زِنَاءٍ وَ هَؤُلاَءِ أَخَذَهُمُ اَلْمُخْتَارُ فَشَدَّ أَیْدِیَهُمْ وَ أَرْجُلَهُمْ بِسِکَکِ اَلْحَدِیدِ وَ أَوْطَأَ اَلْخَیْلَ ظُهُورَهُمْ حَتَّى هَلَکُوا. وَ رَوَى اِبْنُ رِیَاحٍ قَالَ: رَأَیْتُ رَجُلاً مَکْفُوفاً قَدْ شَهِدَ قَتْلَ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَسُئِلَ عَنْ ذَهَابِ بَصَرِهِ فَقَالَ کُنْتُ شَهِدْتُ قَتْلَهُ عَاشِرَ عَشَرَهٍ غَیْرَ أَنِّی لَمْ أَضْرِبْ وَ لَمْ أَرْمِ فَلَمَّا قُتِلَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ رَجَعْتُ إِلَى مَنْزِلِی وَ صَلَّیْتُ اَلْعِشَاءَ اَلْأَخِیرَهَ وَ نِمْتُ فَأَتَانِی آتٍ فِی مَنَامِی فَقَالَ أَجِبْ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَإِنَّهُ یَدْعُوکَ فَقُلْتُ مَا لِی وَ لَهُ فَأَخَذَ بِتَلْبِیبِی وَ جَرَّنِی إِلَیْهِ فَإِذَا اَلنَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ جَالِسٌ فِی صَحْرَاءَ حَاسِرٌ عَنْ ذِرَاعَیْهِ آخِذٌ بِحَرْبَهٍ وَ مَلَکٌ قَائِمٌ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ فِی یَدِهِ سَیْفٌ مِنْ نَارٍ فَقَتَلَ أَصْحَابِیَ اَلتِّسْعَهَ فَکُلَّمَا ضَرَبَ ضَرْبَهً اِلْتَهَبَتْ أَنْفُسُهُمْ نَاراً فَدَنَوْتُ مِنْهُ وَ جَثَوْتُ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ قُلْتُ اَلسَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اَللَّهِ فَلَمْ یَرُدَّ عَلَیَّ وَ مَکَثَ طَوِیلاً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ قَالَ یَا عَدُوَّ اَللَّهِ اِنْتَهَکْتَ حُرْمَتِی وَ قَتَلْتَ عِتْرَتِی وَ لَمْ تَرْعَ حَقِّی وَ فَعَلْتَ مَا فَعَلْتَ فَقُلْتُ وَ اَللَّهِ یَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا ضَرَبْتُ بِسَیْفٍ وَ لاَ طَعَنْتُ بِرُمْحٍ وَ لاَ رَمَیْتُ بِسَهْمٍ قَالَ صَدَقْتَ وَ لَکِنَّکَ کَثَّرْتَ اَلسَّوَادَ اُدْنُ مِنِّی فَدَنَوْتُ مِنْهُ فَإِذَا طَسْتٌ مَمْلُوٌّ دَماً فَقَالَ لِی هَذَا دَمُ وَلَدِیَ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فَکَحَلَنِی مِنْ ذَلِکَ اَلدَّمِ فَانْتَبَهْتُ حَتَّى اَلسَّاعَهِ لاَ أُبْصِرُ شَیْئاً .)
پاسخ دهید