منظور از «ریبه»، ترس افتادن به گناه و حرام است و منظور از «تلذذ» همان لذت جنسى است. اگر نگاه به دیگرى با یکى از این دو مشخصه همراه باشد، از نظر شرع مقدس حرام مى ‏گردد. گاهى انسان تنها به جهت لذّت بردن به زن نگاه مى ‏کند؛ بى ‏آنکه بترسد به گناه کشیده شود و گاهى نگاه از روى لذّت نیست؛ بلکه ترس آن است که به دنبال آن گناهى انجام گیرد و مقدمه ارتکاب حرام گردد. این دو نوع نگاه حرام است. گاهى ممکن است که نگاه به زن توأم با دو عنوان یاد شده باشد؛ در این صورت گناه آن شدیدتر است.[۱]

پی نوشت

[۱] – مکارم، استفتائات، ج۱، س۸۲۵؛ امام، فاضل، مکارم، نورى، تعلیقات على ‏العروه النکاح، م۲۷؛ صافى، هدایه العباد، ج۲، (النکاح) م۲۷؛ سیستانى، منهاج ‏الصالحین ج۲، (النکاح) م۱۲٫