سپس اضافه کرده است که: «طرق مبسوطی از این حدیث در شبهه  یازدهم گذشت: در بعضی از آن طرق آمده است که پیامبر (ص)، آن را در حجه الوداع در «عرفه» فرمودند؛ در بعضی دیگر آمده است که در مدینه هنگام بیماری، آن موقع که اتاقش مملو از اصحاب بود؛ در طریق دیگری رسیده است که در غدیرخم و هم چنین پس از بازگشت از طائف فرمودند». و نیز می افزاید: «اینها با هم منافات ندارند؛ زیرا، مانعی ندارد که آن حضرت در تمام این موارد و موارد دیگری نیز این حقیقت را تکرار کرده باشد و این، به خاطر اهمیتی است که قرآن کریم و عترت پاک او دارند». ( الصواعق المحرقه /٨٩، فصل اول، باب یازدهم)

اینک به برخی از نقل های این حدیث در کتب اهل سنت ، اشاره می گردد:

١ – «یا ایها الناس انی ترکت فیکم ما ان اخذتم به لن تضلوا کتاب الله و عترتی اهل بیتی». ( کنزالعمال ١/۴۴، باب «الاعتصام بالکتاب و السنه» )

٢ – «انی ترکت فیکم ما ان تمسکتم به لن تضلوا بعدی کتاب الله حبل ممدود من السماء الی لارض و عترتی اهل بیتی و لن یفترقا حتی یردا علی الحوض فانظرا و کیف تخلفونی فیهما».(کنزالعمال ١/۴۴، ح ٨٧٣ )

٣ – «من در میان شما دو خلیفه می گذارم: کتاب خدا که بین آسمان و زمین کشیده شده است و عترتم، اهل بیتم و آن ها هرگز از هم جدا نمی شوند تا کنار حوض بر من وارد شوند.» مسند احمد ۵/١٨٢ و ١٨٩ ( به نقل از زید بن ثابت ؛ کبیر طبرانی به نقل از زید بن ثابت ؛ کنزالعمال ١/۴۴)

۴ – «من در میان شما دو چیز گران بها می گذارم: کتاب خدا و اهل بیتم و آن ها از هم جدا نخواهند شد تا در کنار حوض به من بپیوندند». (مستدرک حاکم ٣/١۴٨ ؛ تلخیص مستدرک ذهبی)
حاکم پس از نقل این حدیث، گفته است که این حدیث از نظر سند، طبق شرط «شیخین» صحیح است،اما آن ها آن را ذکر نکرده اند. همچنین، ذهبی پس از نقل آن، اعتراف کرده است که طبق شرط قبول خبر از نظر شیخین، این حدیث صحیح است.

۵ – «من به زودی از جانب پروردگار دعوت می شوم و اجابت خواهم کرد و من در بین شما دو «ثقل» (شی ء گران قدر) باقی می گذارم، کتاب خدا و عترتم. کتاب خدا ریسمانی است ممتد بین آسمان و زمین و عترتم، اهل بیت من هستند و خداوند لطیف به من خبر داده است که آن ها از هم جدا نخواهند شد تا هنگامی که در کنار حوض کوثر به من برسند وبنگرید که چگونه پس از من با آن ها رفتار می کنید». مسند احمد ٣/١٧ و ٢۶ (به نقل از ابوسعید خدری)، کنزالعمال ١/۴٧ ، ح ٩۴۵

۶ – و آن گاه که پیامبر(ص) از«حجه الوداع» باز می گشت، در «غدیرخم» فرود آمد و دستور داد کنار درختان بزرگ آن جا توقف کنند و زیر آن ها را تمیز نمایند؛ سپس فرمود:
«گویا من دعوت شده و اجابت نموده ام. من در میان شما دو چیز گران قدر قرار می دهم که یکی از دیگری بزرگ تر است:کتاب خدا و عترتم. بنگرید که چگونه با آنان رفتار می کنید و آنها از هم هیچ وقت جدا نخواهند شد» ، سپس به مسأله ی ولایت علی (ع) اشاره کردند. (مستدرک حاکم ٣/ ١٠٩ و۵٣٣ به نقل از زید بن ارقم)
حاکم پس از نقل این حدیث، گفته است که این حدیث طبق شرط شیخین در قبول خبر، صحیح است، اما آن ها، آن را، با وجوداینکه طولانی بوده است، نقل نکرده اند. او درجای دیگری گفته است اسناد این حدیث صحیح است ولی بخاری و مسلم آن را ذکر نکرده اند.

٧ – باردیگر، پیامبر(ص) ، این حدیث را در خانه ی خویش، هنگام بیماری، در حالی که اطاق از صحابه پر بود، فرمودند : «ای مردم ! من به زودی قبض روح می شوم و از این جهان می روم و من سخنی که عذر شما راقطع کند به شما گفتم. آگاه باشید من کتاب خدا و عترتم، اهل بیتم را در میان شما می گذارم.» سپس دست علی (ع) را بلند کرد و فرمود: «هذا علی مع القرآن و القرآن مع علی لایفترقان حتی یردا علی الحوض ».( الصواعق المحرقه /٧۵، فصل ٢، باب ٩ )

٨ – عبدالله بن حنطب می گوید: پیامبر (ص)در «جحفه» برای ما خطبه خواند و پرسید:« آیا من از جان شما نسبت به شما اولی نیستم؟» گفتند: «بلی یا رسول الله!ٍ». فرمود:
«انی سائلکم عن اثنین: القرآن و عترتی». ( اربعین الاربعین نبهانی؛ احیاء المیت سیوطی)

٩ – طبرانی حدیث ثقلین را با دنباله ای نقل می کند :«انی تارک فیکم ما ان تمسکتم به لن تضلوا: کتاب الله و عترتی. فلا تقدموهما فتهلکوا و لا تقصروا عنهما فتهلکوا و لا تعلموهم فانهم اعلم منکم ».( الصواعق المحرقه /١٣۵، باب وصایای پیامبر(ص))

منبع:پرسمان