مسعودی گفته است:

امیر مؤمنان علی (ع) و پیروانش که در کنار آن حضرت بودند و بر پیمانی که با پیامبر اکرم (ص) بسته بودند، وفادار ماندند در خانه‌ی حضرت، بست نشستند. آنان به سوی خانه‌اش آمده و بر او، یورش بردند و در خانه را آتش زدند و حضرت را به زور از منزلش بیرون کشیدند و سرور زنان جهان حضرت فاطمه (ع) را در میان در، فشردند و فاطمه (ع)، محسن خود را سقط کرد. آنان از امیر مؤمنان علی (ع) بیعت خواستند ولی او بیعت نکرد…

قال المسعودیّ:

… فَأَقَامَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَنْ مَعَهُ مِنْ شِیعَتِهِ فِی مَنَازِلِهِمْ بِمَا عَهِدَهُ إِلَیْهِ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَوَجَّهُوا إِلَى مَنْزِلِهِ فَهَجَمُوا عَلَیْهِ وَ أَحْرَقُوا بَابَهُ وَ اسْتَخْرَجُوهُ مِنْهُ کَرْهاً وَ ضَغَطُوا سَیِّدَهَ النِّسَاءِ بِالْبَابِ حَتَّى أَسْقَطَتْ (مُحَسِّناً) وَ أَخَذُوهُ‏ بِالْبَیْعَهِ فَامْتَنَعَ…^[۱]

[۱] ـ اثبات الوصیه ۱۴۳