شیخ کلینی به سند خود از ابوعبیده روایت کرده که:

برخی از یاران و اصحاب ما از امام صادق (ع) درباره‌ی «جفر» پرسیدند حضرت پاسخ داد: جفر، پوست گاو نری است که از دانش پر گشته است. آن فرد پرسید: پس «جامعه» چیست؟ حضرت فرمود: آن صحیفه و طوماری است که طول آن، هفتاد ذراع است و در پوستی مثل ران شتر دو کوهانه است که همه نیازمندی‌های بشر در آن نوشته شده است، هیچ حکمی نیست حتّی حکم ارش و خسارت وارد کردن یک خراش بر بدن مگر آن‌ که که در «جامعه» موجود است.

آن شخص پرسید: « مصحف فاطمه (ع)» چیست؟ راوی می‌گوید: امام (ع)، مدّتی طولانی سکوت کرد و سپس فرمود: شما از چیزهایی پرس و جو می‌کنید که آن‌ها را می‌خواهید و نمی‌خواهید. نیاز دارید و نیاز ندارید، فاطمه (ع) پس از پیامبر اکرم (ص) هفتاد و پنج روز درنگ کرد در آن روزها، بخاطر از دست دادن پدر، اندوه سخت و دشواری به او روی آورد جبرئیل به نزدش می‌آمد تا غم و اندوه فراق پدر را بر وی، آسان گرداند. از پیامبر اکرم (ص) و جایگاه و مقامش خبر می‌آورد و فاطمه (ع) را از حال حضرت آگاه می‌ساخت و او را آن چه پس از وی، برای فرزندانش رخ خواهد داد با خبر می‌ساخت و امیر المؤمنین (ع) نیز آن مطالب را می‌نوشت، این دست نوشته، همان «مصحف فاطمه (ع)» است.

روی الکلینیّ:

عَنْ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنِ ابْنِ رِئَابٍ، عَنْ أَبِی عُبَیْدَهَ قَالَ: سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنِ الْجَفْرِ فَقَالَ: هُوَ جِلْدُ ثَوْرٍ مَمْلُوءٌ عِلْماً، قَالَ لَهُ: فَالْجَامِعَهُ؟ قَالَ: تِلْکَ صَحِیفَهٌ طُولُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعاً فِی عَرْضِ الْأَدِیمِ مِثْلُ فَخِذِ الْفَالِجِ، فِیهَا کُلُّ مَا یَحْتَاجُ النَّاسُ إِلَیْهِ، وَ لَیْسَ مِنْ قَضِیَّهٍ إِلَّا وَ هِیَ فِیهَا، حَتَّى أَرْشُ الْخَدْشِ.

 قَالَ: فَمُصْحَفُ فَاطِمَهَ (ع)؟ قَالَ؛ فَسَکَتَ طَوِیلًا ثُمَّ قَالَ إِنَّکُمْ لَتَبْحَثُونَ عَمَّا تُرِیدُونَ وَ عَمَّا لَا تُرِیدُونَ إِنَّ فَاطِمَهَ مَکَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (ص) خَمْسَهً وَ سَبْعِینَ یَوْماً وَ کَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِیدٌ عَلَى أَبِیهَا وَ کَانَ جَبْرَئِیلُ (ع) یَأْتِیهَا فَیُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَى أَبِیهَا، وَ یُطَیِّبُ نَفْسَهَا، وَ یُخْبِرُهَا عَنْ أَبِیهَا وَ مَکَانِهِ، وَ یُخْبِرُهَا بِمَا یَکُونُ بَعْدَهَا فِی ذُرِّیَّتِهَا، وَ کَانَ عَلِیٌّ (ع) یَکْتُبُ ذَلِکَ، فَهَذَا مُصْحَفُ فَاطِمَهَ (ع).[۱]

 


[۱]ـ الکافی ۱: ۲۴۱، بصائر الدرجات ۱۵۳ ح ۶، عنه البحار ۲۶: ۴۱ ح ۷۲٫