اربلی از رسول خدا (ص) روایت کرده:
که آن حضرت درباره‌ی فاطمه (ع) فرمود: فاطمه دل و جان من است هر که او را بیازارد، مرا آزرده و هر که مرا بیازارد، خدا را آزرده است.
اربلی از جابر بن عبدالله انصاری روایت کرده که گفت:
حضرت فاطمه (ع) در لحظات احتضار پیامبر اکرم (ص) بر آن حضرت وارد شد خود را به روی پدر انداخته و گریست، آن حضرت چشم گشود، به هوش آمد و فرمود:
دخترم! پس از من جور و ستم خواهی کشید و ضعیف و مستضعف خواهی شد. هر که تو را بیازارد، مرا آزده و هر که تو را خشمگین کند، مرا خشمگین ساخته و هر که تو را شاد کند مرا شاد کرده است و هر که نسبت به تو نیکی نماید به من نیکی نموده و هر که بر تو جفا کند، بر من فجا کرده است، هر که با تو صله‌ی رحم کند، مرا صله‌ی کرده و هر که از تو ببرد و قطع نماید از من بریده است، هر که انصاف را در حق تو، رعایت کند در حق من، انصاف روا داشته و هر که بر تو ستم روا دارد، بر من ستم کرده است، چرا که تو از منی و من از تو هستم، تو جگر گوشه و جان و روح منی که در میان سینه‌ی من است.
سپس فرمود: در میان امّت، من از آن‌هایی که بر تو ستم روا دارند، به خدا شکایت خواهم کرد.
روی الاربلیّ:
عن رسول الله (ص) أنّه قال فیها: هِیَ قَلْبِی وَ رُوحِیَ الَّتِی بَیْنَ جَنْبَیَّ فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی وَ مَنْ آذَانِی فَقَدْ آذَى اللَّهَ.[۱]
و روی أیضاً:
عَن جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیُّ قَالَ:… وَ دَخَلَتْ فَاطِمَهُ (ع) هُوَ فِی سَکَرَاتِ الْمَوْتِ فَانْکَبَّتْ عَلَیْهِ تَبْکِی فَفَتَحَ عَیْنَهُ وَ أَفَاقَ ثُمَّ قَالَ:
یَا بُنَیَّهِ أَنْتِ الْمَظْلُومَهُ بَعْدِی وَ أَنْتِ الْمُسْتَضْعَفَهِ بَعْدِی فَمَنْ آذَاکِ فَقَدْ آذَانِی وَ مَنْ غَاظَکِ فَقَدْ غَاظَنِی وَ مَنْ سَرَّکِ فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ بَرَّکِ فَقَدْ بَرَّنِی وَ مَن جَفَاکِ فَقَدْ جَفَانِی وَ مَنْ وَصَلَکِ فَقَدْ وَصَلَنِی وَ مَنْ قَطَعَکِ فَقَدْ قَطَعَنِی وَ مَنْ أَنْصَفَکِ فَقَدْ أَنْصَفَنِی وَ مَنْ ظَلَمَکِ فَقَدْ ظَلَمَنِی لِأَنَّکِ مِنِّی وَ أَنَا مِنْکِ وَ أَنْتِ بَضْعَهٌ مِنِّی وَ رُوحِیَ الَّتِی بَیْنَ جَنْبَیَّ ثُمَّ قَالَ ع إِلَى اللَّهِ أَشْکُو ظَالِمِیکِ مِنْ أُمَّتِی.[۲]
[۱] ـ کشف الغمه ۱: ۴۶۶، الفصول المهمه ۱۳۹ عنه احقاق الحقّ ۱۰: ۲۱۲٫
[۲] ـ کشف الغمه ۱: ۴۹۷٫
پاسخ دهید