عامل اصلی در بروز اختلالات جنسی، تنهایی است.  بچّه هایی که دچار این اختلال می‌شوند، زمان های تنها بودنشان زیاد است. والدین برای حلّ این مشکل باید با الویّت های زیر برنامه ریزی کنند:

الف. حذف تنهایی های کودک

والدین باید تنهایی های کودک را به کم ترین میزان ممکن برسانند و غار تنهاییِ او را حذف کنند. اختلال جنسی زاییده ی تنهایی است و آسیب رسان ترین مسأله در دوره ی نوجوانی می‌باشد.

ب. آشنا کردن نوجوان با آسیب های اختلال جنسی

والدین باید نوجوان را با آسیب های این اختلال آشنا کنند؛ البته برای حفظ شدن حریم ها آنها باید این آشنایی را به صورت غیر مستقیم به فرزندشان انتقال دهند؛ به این صورت که بچّه ها را با افراد آگاه به این مسائل، مرتبط کنند و این آگاهی دادن را به عهده ی آنها بگذارند.

ج. قرار دادن کودک در جمعِ سالمی از هم سالان

بچّه ها در سنین نوجوانی باید در گروه هم سالانشان قرار بگیرند؛ لذا باید فعالیّت های اجتماعی، ورزشی و علمیِ بچّه ها در گروه ها زیاد شود. البتّه والدین ابتدا باید از سلامت فکری، رفتاری و اخلاقیِ دوستانِ فرزندشان اطمینان حاصل کنند و با احتساب  به این موارد، او را در این گروه ها قرار دهند.

د. توجّه به خواب و غذای کودک

مادر باید به تغذیه و ساعت خواب نوجوان توجّه کامل داشته باشد. ادویه و غذا های با طبع گرم، تحریک پذیری نوجوان را بالا می‌برد؛ لذا مادر باید به نوع غذای او در خانه و خارج از آن، توجّه داشته باشد. بچّه ها نباید در ساعات خواب والدین، بیدار باشند. اجبار کردن نوجوان به خوابیدن، او را به نافرمانی و عکس العمل وادار می کند؛ بنابراین گاهی در موارد مطابق با نظر پدر و مادر، آنها باید خود را با برنامه های نوجوان تطبیق دهند.