از بندگان صالح خداوند که دو نسل از انسان ها در زمان حکومتش منقرض شدند، کیست؟

پاسخ اجمالی

یکی از شخصیت هایی که در قرآن از او یاد شده، شخصی به نام «ذو القرنین» است. درباره این که نام اصلی او چیست و کدام شخصیت تاریخی است، بین مفسران اختلاف نظر وجود دارد. همچنین درباره این که چرا به او «ذو القرنین» گفته شده، نظرات مختلفی ارائه شده است؛ مانند این که گفته اند: عمر او به اندازه ای طولانی بود که دو نسل از انسان ها منقرض شدند ولی او همچنان زنده بود.[۱]
دلائل دیگری که برای نام گذاری «ذو القرنین» نقل شده، از این قرار است:
۱ – چون دارای دو گیسو بود.
۲ – چون بر سر خود کلاهی قرار می داد که بر روی آن کلاه، دو شاخ وجود داشت.
۳ – به این دلیل که بر شرق و غرب زمین مسلط شد.
۴ – زیرا در خواب دید که به خورشید نزدیک شد و دو شاخ شرقی و غربی آن را به دست گرفت. وقتی این خواب را برای مردم تعریف کرد، آنها هم او را به این نام خواندند.
۵ – چون به مدت دو قرن زندگی کرد.
۶ – زیرا هم از طرف پدر و هم از طرف مادر، به خانواده ای شریف منسوب می شد.
۷ – به این دلیل که طی دو مرحله جداگانه، بر سر او با شمشیر کوبیدند.[۲]
در ارتباط با مورد اخیر از امام علی(ع) چنین نقل شده است: «او بنده صالح خدا و نامش عیاش بود. خدا او را به سوی قومی از مردم اولیه که در سمت غرب زمین زندگی می کردند، فرستاد. مردم به قرن سمت راست سر او ضربه ای زدند که بر اثر آن از دنیا رفت. بعد از گذشت صد سال، خداوند او را دوباره زنده کرد و او را به سوی مردمی که در سمت مشرق زمین زندگی می کردند، فرستاد. آنها هم بر قرن سمت چپ سر او ضربه زدند و او را کشتند. خداوند او را بعد از صد سال، دوباره زنده کرد…».[۳]

 منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۶، ص ۷۵۶، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش؛ ‏طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج ۶، ص ۲۹۶، تهران، کتابفروشی مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۷۵ش؛ فخرالدین رازی، محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج ۲۱، ص ۴۹۴، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، ۱۴۲۰ق.

[۲]. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۶، ص ۷۵۶٫

[۳]. عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثقلین، ج ۳، ص ۲۹۷، قم، انتشارات اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ق.