دیدگاه اسلام درباره تبعیّت و پیروی از سخنان بزرگان چیست؟ مثلاً سخنان اشو، زرتشت، و دیگران؟

پاسخ اجمالی

درباره پیروی از سخنان دیگران، خداوند در قرآن چنین می فرماید: «و کسانى که از عبادت طاغوت پرهیز کردند و به سوى خداوند بازگشتند، بشارت از آنِ آنها است پس بندگان مرا بشارت ده! همان کسانى که سخنان را می شنوند و از نیکوترین آنها پیروى می کنند آنان کسانى هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند».[۱] کسانی که تفکر و تعقّل می کنند، از نعمت الهی برخوردار شده اند، این افراد سخن دیگران را می شنود ولی از آن سخنی که سخن حق و راه رشد و هدایت را به انسان نشان می دهد پیروی می کنند و به دنبال سخنان باطل و گمراه کننده نمی روند. بنابر این، ملاک عمل به سخنان دیگران، این است که باید مطابق با آراء و احکام دین باشد و مخالف آن نباشد. ولی اگر سخنی منافات با دستورات دین و عقل و نظریات قرآن و اسلام داشته باشد، پیروی از آن جایز نیست. خصوصاً برخی از حرف ها که ظاهری زیبا دارند و ممکن است که در نگاه اول، خوب و صحیح به نظر برسند و مخالفتی با دین در آن دیده نشود، ولی با کمی دقت و ریزبینی، تنافی آن با آموزه های دین آشکار خواهد شد؛ از این رو، باید در برخورد با این موارد، احتیاط لازم را رعایت کرد. و از سخنان و حکمت هایی که از پیامبر گرامی اسلام(ص) و امامان معصوم نقل شده و از سرچشمه زلال قرآن و وحی سرچشمه می گیرد استفاده نمود.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. «وَ الَّذینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئکَ الَّذِینَ هَدَئهُمُ اللَّهُ  وَ أُوْلَئکَ هُمْ أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ»؛ زمر، ۱۷ – ۱۸٫