عمده ی دخترهایی که گرایش به جنس مخالف دارند، دارای فقر عاطفی هستند که این فقر بر خانواده‌ی آنها حاکم است. وقتی پدر و مادر نتوانند نقش خود را به درستی بازی کنند، فرزندان هم نقش خود را خوب بازی نمی‌کنند و به بی راهه می‌روند. نقش پدر، فقط نان آورِ بودن برای خانه نیست؛ بلکه آوردن روزیِ حلال یکی از نقش های مهم پدر است.

کودکان در سنّ نوجوانی، به جنس مخالف گرایش پیدا می‌کنند؛ والدین باید کنار آنها قرار گرفته و به طور صحیح، نیازهایشان را برآورده کنند. دخترها در این سن، به یک شخصِ حمایت گر نیازمندند و پدر می‌تواند این نقش را برای آنها ایفا کند. پدر باید گاهی نقش دوست پسر را برای دخترش داشته باشد؛ مثلاً با هم به گردش بروند، چیزی بخورند و گفتگوهای دوستانه داشته باشند.

درروایات آمده است نگاه محبّت آمیز پدر به فرزندان عبادت است؛ بنابراین پدر و مادر با اغنای عاطفی فرزندان از انحراف آنها جلوگیری خواهند کرد. پدر و مادر باید در جایگاه پدر و مادریِ خود قرار بگیرند تا کودکان نیز به درستی در جایگاه فرزندی قرار گیرند و به بیراهه نروند.