طبق آمار نه تا یازده درصد فرزندان در ایران بیش فعّال هستند و فقط یک درصد آنها درمان می‌شوند. من حتماً این را به والدین توصیه می کنم که وقتی می بینند فرزندشان تمرکز کمی دارد و کم توجّه است، در اوّلین فرصت ممکن با مشاور مشورت کنند و درمان بچّه ها را پی گیری کنند. چون وقتی در کودکی رها شود، در بزرگسالی آثار بیش فعّالی در آنها به جا می ماند؛ با این تفاوت که در بزرگترها دیگر به صورت فعّالیت بدنی نیست.

بچّه های بیش فعال به چند دسته تقسیم می شوند:

1. ۱. بچّه هایی که جنب و جوش فراوان ندارند ولی نمی‌توانند روی کارهایشان تمرکز کنند.
2. ۲. بچّه هایی که خرابکاری زیادی دارند و به اشیاء و وسایل آسیب می رسانند.
3. ۳. بچّه هایی که هر دو مدلِ خرابکاری و کم توجّهی را دارا هستند.

امّا  چند راه برای درمان بیش فعّالی وجود دارد:

الف. دارو درمانی

این روش مرسوم ترین شیوه‌ در ایران است، ولی نباید اوّلین راه باشد؛ زیرا داروهای شیمیایی بدون عوارض نیستند.

ب. بازی درمانی یا کار درمانی

بهترین روش برای بچّه هایی که بیش فعّالی آنها شدید نیست، بازی درمانی می‌باشد. بازی هایی تحت عنوانِ بازی های لاک پشتی، که برای آن دسته از بچّه هایی که عدم برانگیختگی تمرکز دارند، توصیه می‌شود. بازی های لاک پشتی، هم حرکت دارند و هم نیازمند تمرکز فکری هستند؛ لذا آرامش و تمرکز را بالا می‌برد.

ج. شیوه نُرو فیدبَک

 در این شیوه با نوارهایی که از مغز می‌گیرند، بیشترین زمان اتّفاقِ بیش فعّالی را تعیین کرده و برای آن برنامه ریزی خاصّی می‌کنند. متأسفانه این مراکز در ایران کم هستند و این روش پر هزینه است.

پدر و مادر باید توجّه کنند که اگر بیش فعّالی در کودکی درمان نشود، به بزرگسالی کشیده می‌شود و در بزرگسالی بیش فعّالی ذهنی به معنی عدم تمرکز ایجاد خواهد شد.