با این که انسان با مَلَک یک قدم بیش فاصله ندارد، چنان که قرآن کریم مى  فرماید:

«إِلآَّ أَن تَکُونَا مَلَکَیْنِ»⁽سوره ى اعراف، آیه ى ۲۰٫⁾ جز این که مَلَک شوید.

با این حال،از میان حیوانات بیابان و جنگل و باغ وحش یکى هم به جهنّم قدم نمى گذارد؛اما انسان که اعظم و اشرف مخلوقات است به جهنّم مى رود، بلکه به خلود در آتش محکوم مى گردد: «خَــلِدِینَ فِیهَا» سوره ى بقره، آیه  ى ۱۶۲؛ سوره ى آل عمران، آیه  ى ۸۸؛ سوره ى نساء، آیه  ى ۱۶۹؛ سوره ى توبه، آیه ى ۶۸ و… شیطان بر سر راه مى نشیند و همواره در کمین است: «لأََقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَا طَکَ الْمُسْتَقِیمَ»
⁽سوره ى اعراف، آیه ى ۱۶٫⁾ قطعا بر سر راهِ راست تو خواهم نشست و [ آنان را منحرف خواهم نمود]. هر چند خداوند متعال در پاسخ او فرمود: «إِنَّ عِبَادِى لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَـنٌ »؛ (تو بر بندگان من تسلّط نخواهى داشت.) سوره  ى حجر، آیه ى ۴۲٫

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد