ما چند راه کار را به والدین پیشنهاد می‌کنیم:

الف: عدم بیکاری بچّه ها

وقتی بی کاری بچّه ها زیاد باشد، این رفتارها در آنها تشدید می‌شود؛ مخصوصاً در دخترها؛ چراکه آنها جزئی نگر هستند. لذا والدین باید کمتر بچّه ها را در معرض بیکاری قرار دهند. به عنوان مثال وقتی فرزند خوابش نمی‌آید، پدر و مادر نباید او را وادار به خوابیدن کنند؛ چراکه بی کاری در این زمان مصداق پیدا می‌کند و رفتار وسواس گونه نسبت به محیط در او پدیدار می‌شود.

 

ب. به زمین بازی او بروید!

پدر و مادرنباید نسبت به رفتار فرزندشان حسّاسیت زیادی نشان دهند؛ بلکه باید خیلی صمیمی با او وارد بحث شوند؛ مثلاً به او بگویند که چه عیبی دارد رو انداز تو خیلی صاف نباشد؟!

 

ج. افزایش ارتباط با همسالان

والدین باید فعّالیت های بچّه را در زمینه ی بازی با همسالان افزایش دهند؛ چراکه برخی از مشکلات فرزندان در اثر خلاء های روحی و تنهایی در آنها ایجاد می‌شود.