راهکارها:

الف. برنامه ریزی جداگانه

اوّلین نکته این است که والدین باید برای هر کدام از بچّه‌ها فعالیّت متناسب با سنّشان در نظر بگیرند؛ زیرا هر کدام از این دو کودک در دو گروه سنّی متفاوت قرار دارند و نمی‌توانند نیاز یک دیگر را پوشش دهند؛ مثلاً یکی از آن‌ها به مدرسه می‌رود و در خانه نیاز به آرامش دارد که تکالیف خود را انجام دهد و دیگری در سن سیّادت است و می‌خواهد بازی کند.

ب. آموزش با هم زیستن

گاهی اوقات ما باید به بچّه‌های خود مهارت با هم زیستن را آموزش بدهیم؛ به این صورت که از آن‌ها بخواهیم در موقع بروز مشکل راه درست را نشان دهند؛ به عنوان مثال وقتی خواهر و برادر با هم دعوا می‌کنند مادر دست پسر خود را بگیرید و به او بگوید: به نظر تو ‌ آیا با زدن و دعوا کردن مشکل حل می‌شود یا باید طوری دیگری مشکل را حل کرد؟! این رفتار به فرزندمان  یاد می‌دهد که فکر کند و برای حل مشکل دنبال راه حل باشد؛ خصوصاً در هفت سال دوّم که ذهن کودکان تحلیل گر می‌شود و می‌توانند موضوعات را تحلیل کنند.