شنیدم که خواندن سوره یوسف باعث زیبایی چهره می شود، این درسته؟

پاسخ اجمالی

اثر حقیقی قرائت قرآن وقتی نمایان می شود که «تدبر و تأمل» در مفاهیم قرآنی، با «عمل» به دستورات آن همراه شود. البته این بدان معنی نیست که قرائتِ به تنهاییِ آیات قرآن خالی از لطف باشد. در مورد خواندن سوره یوسف نیز اثراتی در روایات بیان شده است. از امام جعفر صادق(ع) نقل شده است که فرمودند: «هر کس سوره یوسف را [هر روز یا] هر شب یک بار تلاوت کند، خداوند متعال او را در قیامت برانگیزد با زیبایی و جمالی مانند جمال و زیبایی یوسف(ع)؛ و در روز قیامت هیچ وحشتی او را فرا نگیرد، و از جمله بندگان صالح خداوند باشد[۱].
داشتن رویی زیبا در قیامت که آرامش و سکون نیز قلب مؤمن را فرا گیرد، حاصل یک ایمان و اعتقاد راسخ به همراه عمل شایسته و دوری از هرگونه فحشا و ناپاکی است؛ و نه تنها صِرف خواندن آیات سوره یوسف.
در آخر باید به این نکته توجه داشت، که احادیثی که در مورد فضائل سوره های قرآن نقل شده است، نیازمند تحقیق و تفحص دقیق است؛ زیرا خطر «جعل حدیث» این دسته از احادیث را به شدت تهدید می کند. شهید مطهری در مورد این خطر جدی چنین گوشزد می کند: «در تاریخ رخ داده است، [فردی] برای اینکه مردم را هدایت و راهنمایی کند، می آید حدیثی از پیغمبر یا امام جعل می کند، در حالی که غرض شخصی ندارد بلکه غرضش هدایت مردم است، ولی فکر می کند که اگر چنین حدیثی را از پیغمبر یا امام برای مردم نقل کند، مردم بهتر می پذیرند. مثلاً [با خود می گوید] مردمی که این قدر غیبت می کنند و حرف لغو می زنند، خوب است برای اینکه غیبت نکنند و حرف لغو نگویند من بیایم حدیثی جعل کنم در فضیلت فلان دعا که مردم این حدیث را بخوانند و به جای حرف لغو و بیهوده و غیبت بروند دعا بخوانند، یا در ثواب قرآن بگویم اگر فلان سوره قرآن را چهل بار پشت سر یکدیگر بخوانید فلان اثر را دارد».
در تاریخ، خیلی ها بوده اند که چنین کاری کرده اند. حدیثی است که در اغلب کتب تفسیر نوشته اند، ظاهراً در مقدمه مجمع البیان هم هست و من مکرر در کتاب ها خوانده ام. این حدیث را از ابَیّ بن کعب نقل می کنند در فضایل مخصوص قرائت سوره های قرآن، مثلاً برای خواندن سوره «سَبِّح اسْمَ» فضیلت خاصی ذکر می کنند، سوره «هَلْ اتیکَ حَدیثُ الغاشِیَه» فضیلت و ثواب دیگری، سوره «لَمْ یَکُنِ الَّذینَ کَفَروا» ثواب دیگری، سوره بقره ثواب دیگری، سوره آل عمران ثواب دیگری؛ برای هر کدام یک چیزی گفته اند. همه هم از پیغمبر روایت شده. شخصی رفت از آن کسی که این حدیث را روایت می کرد پرسید: آخر چطور است که فقط تو این حدیث را روایت می کنی و یک نفر دیگر غیر از تو روایت نکرده؟ گفت: راستش را بخواهید من این حدیث را برای رضای خدا جعل کردم؛ دیدم مردم در مجالس که می نشینند شروع می کنند به افسانه ها و تاریخ جاهلیت را نقل کردن و اشعار جاهلیت را خواندن. دیدم وقت مردم دارد بیهوده تلف می شود. برای اینکه به جای این کار بیهوده مردم را وادار به تلاوت قرآن کنم، آمدم این حدیث را از زبان پیغمبر گفتم؛ اینکه عیبی ندارد!»[۲].

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص۱۰۶، دار الشریف الرضی للنشر، قم، ۱۴۰۶ق؛ عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، تصحیح رسولی محلاتی، ج۲، ص۱۶۶، المطبعه العلمیه، تهران، ۱۳۸۰ق.

[۲]. مطهری، مرتضی، مجموعه ‏آثار استاد شهید مطهرى، سیری در سیره نبوی، ج‏۱۶، ص۹۹، صدرا.