همان طور که گفتید دور از شأن و منزلت یک دختر خانم است که به آقا پسری ابراز علاقه کند و این کار با روحیه او سازگار نیست. فرقی نمی‌‌کند بین آنها رابطه فامیلی برقرار باشد یا نه. برای این که بتوانید به این حالت خود غلبه کنید کاملاً خود را در وضعیتی تصور کنید که به او این علاقه را بیان کردید و ایشان محترمانه و یا غیرمحترمانه به شما بی توجهی و یا بی‌احترامی کند و تمایلی برای ازدواج به شما نشان ندهد چه حالی می‌ شوید؟ آیا این زمان برای شما سخت‌تر است یا شرایطی که الآن دارید. پس خوب فکر کنید و به احساسات و عواطف خود غلبه کنید.

در ضمن توجه کنید اگر این موضوع در بین اقوام و فامیل منتشر شود چقدر برای شما و خانواده‌تان بد می‌‌شود.

اعلام این علاقه به او، در واقع خواستگاری است و خواستگاری دختر از پسر، پسندیده نیست. افزون بر این که حیای شما اجازه نمی‌‌دهد به سمت او بروید.

امام صادق(علیه السلام) می‌‌فرمایند:

«حیا و ایمان در یک رشته و همدوش هم هستند. چون یکی برود، دیگری هم خواهد رفت»[۱]

برای این که متوجه شوید او آمادگی ازدواج با شما را دارد از طریق یکی از نزدیکان اقدام کنید، کار راحت‌تر است؛ زیرا خانواده‌ها با هم در ارتباط هستند. هم چنین مادر شما می‌‌تواند با تعریف و تمجید از برخی ویژگی های خوب فرد مورد نظر، به آنان بفهماند که به خانواده آنها علاقه دارید. اما اگر از طرف آنها بازخورد صمیمی و مناسب دیده نشد، شما سرمایه گذاری عاطفی نکنید؛ موضوع را به خدا بسپارید و از خداوند بخواهید با حفظ احترام و عزت، دل آنها به سوی شما جلب شود و یا فرد مناسب دیگری برای خواستگاری اقدام کند.

پی نوشت

[۱] – کلینی، کافی، ج۲، ص۱۰۶٫