آیات عظام امام، خامنه ‏اى و نورى: اگر کسى نمى ‏تواند وارد آن مکان شود و آنان بترسند که به حرام بیفتند، ماندنشان در آنجا حرام است.[۱]

آیه ‏اللّه ‏ صافى: اگر کسى نمى ‏تواند وارد آن مکان شود، ماندن آنان در آنجا حرام است ؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى مانند آن بپردازند.[۲]

آیه ‏اللّه ‏ مکارم: اگر کسى نمى ‏تواند وارد آن مکان شود، بنابر احتیاط واجب ماندن آنان در آنجا حرام است ؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى و مانند آن بپردازند.[۳]

آیات عظام بهجت، سیستانى و وحید: اگر احتمال فساد برود، ماندن آنها در آنجا حرام است ؛ هر چند طورى باشد که کس دیگر بتواند وارد شود.[۴]

آیات عظام فاضل و تبریزى: اگر کسى نمى ‏تواند وارد آن مکان شود ؛ در صورتى که احتمال فساد برود، ماندنشان در آنجا حرام است.[۵]

پی نوشت ها

[۱] – توضیح ‏المسائل مراجع، م ۲۴۴۵ ؛ نورى، توضیح ‏المسائل، م ۲۴۴۱ و خامنه ‏اى، استفتاء، س ۶۲۷٫

[۲] – توضیح ‏المسائل مراجع، م ۲۴۴۵٫

[۳] – توضیح ‏المسائل مراجع، م ۲۴۴۵٫

[۴] – توضیح ‏المسائل مراجع، م۲۴۴۵ ؛ وحید، توضیح ‏المسائل، م۲۴۵۴ ؛ دفتر: آیه اللّه ‏ بهجت.

[۵] – توضیح ‏المسائل مراجع، م۲۴۴۵٫