با مراجعه به آیات متعدد قرآن، چنین به دست می آید که خداوند انسان را از گل آفرید؛[۱] یعنی مخلوطی از خاک و آب.[۲] نوع متفاوتی از مخلوقاتش را نیز از آتش آفرید که به آنها جانّ یا جن گفته می شود.[۳] و طبق برخی روایات، خداوند فرشتگان را از نور آفریده است.[۴]
خداوند در قرآن می فرماید: «قبل از این که پروردگار عالم انسان را بیافریند، خبر آفرینش او را به فرشتگان اعلام کرد. او به آنها فرمود: من می خواهم جانشینی بر روی زمین قرار دهم».[۵]
با توجه به این که اراده الهی بر این بوده که این خلیفه و جانشین خود را، بر روی زمین قرار دهد، متناسب این بوده که او را از جنسی بیافریند که با زمین سازگاری و مناسبت داشته باشد. همچنین خواست خداوند این بود که نوع جدیدی از مخلوقات را بیافریند. از این رو، انسان را از مبدأ جدیدی که گل باشد آفرید.
همچنین باید توجه داشت که تمام زندگى و حیات و منابع حیاتى از خاک سرچشمه می گیرد. گیاهان و درختان و تمام موجودات زنده از خاک قوام گرفته اند. همه معادن گران بها در دل خاک نهفته شده، و خلاصه خاک منبع انواع برکات و ماده ای مناسب برای آفرینش در جهان مادی است‏.[۶]

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. سوره صاد، ۷۱.

[۲]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۳، ص ۳۹۶، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۳]. حجر، ۲۷.

[۴]. شیخ مفید، الاختصاص، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، محرمی زرندی، محمود، ص ۱۰۹، المؤتمر العالمی لالفیه الشیخ المفید، قم، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.

[۵]. بقره، ۳۰.

[۶]. تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۳۳۹ – ۳۴۰.