اقوال در ولادت حضرت علیه السّلام:

۱-ربیع الثانی سال ۲۳۲ هـ .ق در مدینه[۱]
۲-سال ۲۳۱ هـ .ق در سامرا[۲]
۳-هشتم ربیع الاول ۲۳۲ هـ .ق[۳]
۴-سال ۲۳۱ روز دوشنبه چهارم ربیع الثانی[۴]
۵-سال ۲۳۳ هـ .ق.[۵]
۶- رمضان ۲۳۲ هـ .ق.[۶]
به جز یک مورد بقیه بر این باورند که امام در مدینه متولد شده و مشهور است که حضرت در ربیع الثانی ۲۳۲ متولد شدند.
در عصر حکومت وخلافت متوکل سفاک ترین خلفای بنی العباس ، ابومحمد حسن بن علی، مادرش بانویی صالحه و عارفه به نام سوسن یا حدیثه یا سلیل بود که بانوان مدینه از محضر پر فیض او بهره های علمی می بردند.نامی که برای این مولود انتخاب گردید همتای نام جد بزرگوارش امام حسن مجتبی بود که تجدید کننده خاطرات نخستین ثمره ی باغ پر بار رسالت است.دوران طفولیت و کودکی امام علیه السّلام در خاندان وحی، خاستگاه امامت، سرچشمه هدایت و مرجعیت عامه مسلمانان سپری شد و در چنین خانواده ای پرورش یافته و از هر آلودگی و پلیدی به دور بوده، از تفضلات الهی این بود که امام حسن علیه السّلام در خانه نبوت و معدن امامت با بهترین و شایسته ترین شیوه پرورش یافت و از اولین ساعات تولد در مسیری قرار گرفت که رهبری آینده امت به او واگذار شود.
دوران زندگی کوتاه امام حسن عسگری بر سه دوره ی مشخص تقسیم می گردد:
۱-پنج سال در حجاز در شهر زادگاه خود در حضور و مراقبت پدر بزرگوارش.
۲-شانزده سال در عراق قبل از دوران امامت و پیشوائی.
۳-هفت سال دوران کوتاه و پربار امامت و زعامت در عراق.
حضرت در کودکی به همراه پدر از مدینه به سامرا منتقل شدند با ظلم و بیدادگری طاغوتیان آشنا شده و در سامرا در منطقه ای به نام (عسکر) سکونت اجباری اختیار کردند و لذا به (عسکری) نامیده شدند.[۷] و سن آن حضرت را در هنگام انتقال به سامرا چهار سال و چند ماه گفته اند و این گفته بر فرضی است که تولد حضرت در مدینه اتفاق افتاده باشد چنان که سید محسن امین چنین عقیده ای دارد.[۸]
البته به این نکته نیز باید توجه کرد که امام هادی علیه السّلام برای آماده کردن شیعه به غیبت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه ) و همچنین حفظ جان امام حسن عسکری علیه السلام از تعرض دشمنان فرزند خود را جز از خواص شیعه و افراد مورد اعتماد مخفی می کرد و از مقام و عظمت آن حضرت کمتر صحبت می فرمود و لذا اطلاعات کمی از دوران کودکی حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام در منابع مشاهده می کنیم.
امام حسن عسکری علیه السلام از جمله امامانی است که در سنین جوانی به شهادت رسیدند. ولی با این حال آن حضرت مدتی از دوره جوانی خود را همراه پدر بوده و در حدود ۲۲ سالگی پدر را از دست داد.[۹] آن حضرت قبل از اینکه داغ پدر ببیند در حدود ۲۰ سالگی برادر بزرگ تر خود را نیز از دست داد و فراغ برادر برای آن حضرت سخت بود، چنان که نقل شده حضرت در ماتم برادر خیلی بی تابی می نمودند.[۱۰] و همچنین امام حسن عسکری علیه السلام در دوره ای که نزد پدر بودند، برخورد و رفتار خلفا را با پدر بزرگوار خویش مشاهده می نمودند و از ظلمی که در حق اهلبیت علیهم السلام روا می داشتند بی خبر نبود و از جمله اینکه از خبر تخریب قبر و بقعه امام حسین علیه السّلام و جسارت طاغوتیان به آن مکان مقدس محزون شد.
در مورد ازدواج آن حضرت نیز اختلاف هست برخی می گویند آن حضرت در زمان پدر با نرجس خاتون ازدواج کردند.[۱۱] ولی برخی می گویند بعد از شهادت پدر این امر محقق شد.[۱۲] در هر صورت امام با کنیزی ازدواج نمودند که مادر صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه ) شد.
امام هادی علیه السّلام قبل از شهادتش ، پسرش امام حسن عسکری علیه السّلام را به حضور طلبید و نور حکمت و مواریث پیامبران و سلاح امامت را بدو سپرد و به امامت وی تصریح کرد و در حضور یاران مورد اعتماد خویش به او وصیت کرد و شهادت آن حضرت در چهل سالگی رخ داد و در سامرا مدفون گردید.[۱۳]
امام هادی (ع) پسر دیگری به نام ابو جعفر محمد داشت که بنا به برخی از روایات از جمله روایتی که شیخ طوسی در کتاب الغیبت آورده مقرر بود امامت شیعه به او برسد و امام دهم به امامت او اشارت فرموده بود……. محمد بن علی مردی پارسا و مورد احترام اصحاب پدر خویش بود اما این پسر در زمان حیات امام از دنیا رفت و بعضی از شیعیان دین از این بابت به اندیشه فرو رفته از جمله ابوهاشم داود بنی قاسم جعفری گوید من در این اندیشه بودم که امام هادی (ع) فرمود: بلی خداوند بجای ابوجعفر، ابو محمد (امام حسن عسگری (ع) را امام قرار داد. همچنانکه درباره اسماعیل فرزند امام صادق (ع) و امام کاظم (ع) چنین شد. این روایت یکی از روایات مهم دال بر نص امامت امام حسن عسگری (ع) است.
آن حضرت را برادر دیگری بود به نام جعفر که نزد شیعیان به لقب کذاب معروف شد. بعد از آنکه امام عسگری (ع) از سوی پدر به امامت منصوب گردید. جعفر مدعی وی گردید و شروع به کار شکنی و توطئه گری و فتنه انگیزی بسیار نمود و بعد از رحلت حضرت امام حسن عسگری (ع) دعوی امامت کرد و منکر وجود امام غایب (عج) شد.
امام حسن عسکری علیه السّلام بعد از شهادت پدر به نص صریح آن حضرت و ائمه گذشته به امامت شیعیان اثنی عشری رسید. مدت امامت آن حضرت با توجه به تاریخ شهادت پدر  (۲۵۴ هـ.ق )و همچنین تاریخ شهادت خود آن حضرت که ۲۶۰ هـ.ق گفته شده[۱۴] تقریباً ۶ سال بوده[۱۵] و سن آن حضرت در زمان به شهادت رسیدن نیز ۲۸ سال گفته شده است.
شیخ مفید گفته: امام حسن عسکری علیه السّلام در یکم ربیع الاول سال ۲۶۰ هـ.ق مریض شد و در روز هشتم همان ماه در روز جمعه در سن ۲۸ سالگی شهید و در خانه خودش در سامرا مدفون گردید.[۱۶]
براساس روایتی که از امام صادق علیه السّلام نقل است که فرمودند: همه ما یا کشته می شویم و یا مسموم می گردیم.[۱۷]

منبع: سخن تاریخ

[۱] شیخ مفید، الارشاد، قم، آل البیت، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۱۳

 [۲] سبط بن جوزی، تذکره الخواص، قم، مؤسسه اهل البیت (بی تا)، ص ۳۲۴

[۳] محمد بن طولون، الائمه الاثنا عشر، بیروت، منشورات رضی، ص ۱۱۳.

[۴] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفا، ۱۴۰۳ق، ج ۵، ص ۲۳۸.

[۵] محمد بن جریر طبری، دلائل الامامه، نجف، مکتبه حیدریه، ص ۲۲۳.

[۶] کلینی، اصول کافی، تهران، انتشارات مسجد (بی تا) ج ۲، ص ۴۳۰٫

[۷] شیخ صدوق، علل الشرایع، قم، مکتبه طباطبائی (بی تا) ج ۱، ص ۱۷۶ و ۲۳۰.

[۸] عاملی، محسن امین، اعیان الشیعه، ج ۲، ص ۴۰٫

[۹] مفید، پیشین ، ص۳۱۱٫

[۱۰] طبسی، محمد جواد، با خورشید سامرا، ترجمه عباس جلالی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۹، ص ۶۲٫

[۱۱] بحارالانوار، پیشین ، ج ۵۱، ص ۱۱٫

[۱۲] طبسی، پیشین، ص ۷۱٫

[۱۳] بحارالانوار، پیشین ، ج ۵۰، ص ۲۱۰، به نقل از عیون المعجزات، ص ۱۳۳٫

[۱۴] کلینی، پیشین، ج ۲، ص ۴۳۰٫

[۱۵] ابن صباغ مالکی، الفصول المهمه فی معرفه الائمه، قم، دارالحدیث للطباعه و النشر، ج ۲، ص۱۰۹٫

[۱۶] شیخ مفید، پیشین ، ج ۲، ص ۳۳۶٫

[۱۷] بحار الانوار ، پیشین ، ج ۵۰، ص ۲۳۸٫