علی (ع) در جریان حمایت عمر از ابوبکر فرموده بود: احلب حلبا لک شطرا و اشدد له الیوم یرده علیک غدا؛ ای عمر بدوش که خوب می دوشی، بخش از آن مال توست،‌ امروز کارش را محکم کن تا فردا به تو بر گرداند. آنچه آن امام همام در دو سال و اندی پیش فرموده بود به هنگام مرگ ابوبکر محقق شد، و برخلاف سنت و سیره پیامبر (به اصطلاح خودشان) برای پس از خود تعیین جانشینی کرد و در آنچه خود را مدیون حمایت های بی دریغ عمر می دانست ادا کرد.
به راستی چگونه می شود تصور کرد که پیامبر خدا که در ارتباط وحی الهی بود و گرفتاری های مردم برای سخت و دشوار بود و حریص به حل مشکلات آنها بود (عزیز علیه ماعنتم حریص علیکم) (۱۳۴)
مردم را رها کرد و در اندیشه تعیین جانشین پس از خود نباشد، آیا معاذالله پیامبر به اندازه ابوبکر تشخیص نمی داد و یا ابوبکر فهمیم تر از پیامبر بود؟!

منبع:پرسمان