ابومحمد جابر بن یزید جعفی کوفی (حدود ۵۰ـ۱۲۸ ق) از تابعان و از اصحاب نامدار و مورد وثوق امام باقر و امام صادق(علیهما السلام)است. او در اواخر دوره اموی، یک مرجع عمده درباره علوم دینی زمانش به شمار می رفت. عمده فعالیت های علمی این عالم برجسته شیعی و شاگرد مکتب اهل بیت(علیهم السلام) در شاخه های تفسیر، حدیث، تاریخ، فقه و کلام بوده، از آن جا که شاگردان نامداری از شیعه و سنی داشته است، سهم فراوانی در توسعه این علوم در بین عامه مسلمانان و به خصوص شیعیان امامی داشته است.