خدا کند که دروغی بزرگ باشد این

من اعتماد ندارم به حرف طالع بین

نشسته اند کمان های بیوه آماده

گرفته اند کمین تیر های چله نشین

دوباره کوچه دوباره کسی ز اهل کساء

دوباره فتنه‌ی شیطان دوباره غصب زمین

و باز شد دهن یاوه ای و حرفی زد

و پخش شد همه جا بوی غده ای چرکین

و این هم از برکات حضور یک زن بود

 زنی که شوهر خود را نمی کند تمکین

 جنازه نیست، نمرده است، زنده است، چرا؟

برای این که امام است و بس برای همین

 برای این که نفس می کشد بدون هوا

 برای این که قدم می زند بدون زمین

 چقدر جای رطب ها و جای او خالیست؟!

کنار دست پراز هیج سفره ی مسکین

 به عزت و شرف لا اله الا الله

به خیر ختم نشد این مراسم تدفین

عزیز کرده ی یعقوب، غارت گرگ است

 قسم به سوره ی یوسف قسم به بنیامین

شاعر: رضا جعفری