محمّد بن قولویه به سند از امام صادق (ع) روایت کرده است که:
زمانی که پیامبر اکرم (ص) را به معراج بردند، به ایشان عرض شد: خداوند تبارک و تعالی تو را در سه چیز، می‌آزماید تا شکیبایی‌ات را امتحان کند. پیامبر اکرم (ص) عرض کرد: پروردگارا! در برابر فرمانت، تسلیم هستم و بی‌مدد تو بر شکیبایی، ناتوانم آن سه چیز کدامند؟
گفته شد: نخستین آن‌ها، گرسنگی و سختی تو و خانواده‌ات که به خاطر مقدم داشتن نیازمندان بر ایشان است.
حضرت پاسخ داد: پروردگارا! پذیرفتم و راضی و تسلیم هستم و از تو، توفیق و شکیبایی می‌طلبم.
گفته شد: امّا دومین آن‌ها، تکذیب رسالت و ترس شدید و تلاش در جنگ کافران با مال و جان و شکیبایی بر مصیبت‌های که از کافران و منافقان به تو خواهد رسید و تحمل سختی جنگ و زخمی شدن تو است.
حضرت عرضه داشت: پروردگارا! پذیرفتم و راضی و تسلیم می‌باشم و از تو، توفیق و شکیبایی می‌خواهم.
ـ گفته شد: امّا سومین آن‌ها، این‌که پس از تو، خاندانت کشته خواهند گشت و برادرت علی (ع) از سوی امّتت، مورد اهانت و دشنام، و اذیّت و آزار، توبیخ و شماتت و بالاخره انکار و ستم قرار خواهد گرفت و در پایان به شهادت خواهد رسید حضرت عرضه داشت: پروردگارا! همه‌ی این‌ها را پذیرفته و راضی‌ام و تنها از تو، خواستار توفیق و شکیبایی هستم.
به دخترت فاطمه (ع) ستم روا می‌دارند. او را از حقش محروم می‌سازند آنچه را تو، برای او قرار دادی با ستم می‌ستانند او را در حال بارداری، کتک می‌زنند. با زور داخل خانه‌اش می‌شوند، حرمت حریمش را می‌شکنند آن‌گاه او را به خفت و خواری می‌کشند در حالی که توان هیچ‌گونه دفاعی از خود ندارد. سپس آن بانوی بزرگوار، حمل خود را به واسطه‌ی کتک و آزار دشمنان، سقط می‌کند و به همین علّت به شهادت می‌رسد. حضرت گفت «انالله و انا الیه راجعون» پروردگارا! پذیرفتم و تسلیم هستم و از تو، توفیق و شکیبایی درخواست می‌کنم.
إخبار الله تعالی عن شهادتها:
قال محمّد بن قولویه:
حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِیِّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: لَمَّا أُسْرِیَ بِالنَّبِیِّ (ص) إِلَى السَّمَاءِ، قِیلَ لَهُ: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَخْتَبِرُکَ فِی ثَلَاثٍ لِیَنْظُرَ کَیْفَ صَبْرُکَ قَالَ: أُسَلِّمُ لِأَمْرِکَ یَا رَبِّ وَ لَا قُوَّهَ لِی عَلَى الصَّبْرِ إِلَّا بِکَ فَمَا هُنَّ؟ قِیلَ لَهُ: أَوَّلُهُنَّ: الْجُوعُ وَ الْأَثَرَهُ عَلَى نَفْسِکَ وَ عَلَى أَهْلِکَ لِأَهْلِ الْحَاجَهِ، قَالَ: قَبِلْتُ یَا رَبِّ وَ رَضِیتُ وَ سَلَّمْتُ وَ مِنْکَ التَّوْفِیقُ وَ الصَّبْرُ، وَ أَمَّا الثَّانِیَهُ: فَالتَّکْذِیبُ وَ الْخَوْفُ الشَّدِیدُ وَ بَذْلُکَ مُهْجَتَکَ فِی مُحَارَبَهِ أَهْلِ الْکُفْرِ بِمَالِکَ وَ نَفْسِکَ وَ الصَّبْرُ عَلَى مَا یُصِیبُکَ مِنْهُمْ مِنَ الْأَذَى وَ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ وَ الْأَلَمِ فِی الْحَرْبِ وَ الْجِرَاحِ، قَالَ: قَبِلْتُ یَا رَبِّ وَ رَضِیتُ وَ سَلَّمْتُ وَ مِنْکَ التَّوْفِیقُ وَ الصَّبْرُ وَ أَمَّا الثَّالِثَهُ: فَمَا یَلْقَى أَهْلُ بَیْتِکَ مِنْ بَعْدِکَ مِنَ الْقَتْلِ، أَمَّا أَخُوکَ عَلِیٌّ فَیَلْقَى مِنْ أُمَّتِکَ الشَّتْمَ وَ التَّعْنِیفَ وَ التَّوْبِیخَ وَ الْحِرْمَانَ وَ الْجَحْدَ وَ الظُّلْمَ وَ آخِرُ ذَلِکَ الْقَتْلُ، فَقَالَ: یَا رَبِّ قَبِلْتُ وَ رَضِیتُ وَ مِنْکَ التَّوْفِیقُ وَ الصَّبْرُ، وَ أَمَّا ابْنَتُکَ فَتُظْلَمُ وَ تُحْرَمُ وَ یُؤْخَذُ حَقُّهَا غَصْباً الَّذِی تَجْعَلُهُ لَهَا وَ تُضْرَبُ وَ هِیَ حَامِلٌ وَ یُدْخَلُ عَلَیْهَا وَ عَلَى حَرِیمِهَا وَ مَنْزِلِهَا بِغَیْرِ إِذْنٍ ثُمَّ یَمَسُّهَا هَوَانٌ وَ ذُلٌّ ثُمَّ لَا تَجِدُ مَانِعاً وَ تَطْرَحُ مَا فِی بَطْنِهَا مِنَ الضَّرْبِ وَ تَمُوتُ مِنْ ذَلِکَ الضَّرْبِ قُلْتُ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ قَبِلْتُ یَا رَبِّ وَ سَلَّمْتُ وَ مِنْکَ التَّوْفِیقُ وَ الصَّبْرُ…[۱]
[۱]ـ کامل الزیارات: ۴۵۷ ح ۸۴۰، عنه البحار ۲۸: ۶۱ ح ۲۴٫
پاسخ دهید