در زندگى زناشویى، دو واژه «وظیفه» و «حق» کاربرد فراوانى دارد.  «وظیفه» به معناى کار و خدمتى است که شخص آن را در برابر حق دیگرى انجام  داده و آن را برخود لازم مى داند. «حق» معانى مختلفى دارد؛ ولى وقتى  در برابر «وظیفه» قرار گیرد، به معناى یک نوع بهره و نصیب است. این دو  با یکدیگر آمیختگى دارد؛ هر جا وظیفه هست، در مقابلش حق نیز قرار دارد؛  چنان که هر جا براى کسى حقى قرار داده شده؛ در برابر آن وظیفه اى نیز  بر عهده او وجود دارد. زن و شوهر نسبت به همدیگر وظایفى دارند و بر همین  اساس داراى حقوقى هستند. اگر هر دو به وظایف خویش عمل کنند و به حقوق  خود دست یازند؛ زندگى توأم با شادکامى و عدالت خواهند داشت. این حقوق  بر دو نوع است:

۱ – حقوق واجب و قانونى،

۲ – حقوق مستحب و اخلاقى.

«حقوق قانونى»، حقوقى است که اگر هر یک از طرفین رعایت نکنند، طرف دیگر مى تواند به دادگاه مراجعه و از او باز خواست کند. این نوع حقوق، اساس  زندگى زناشویى است.

«حقوق اخلاقى»، حقوقى است که هر یک از زن و شوهر، به حکم اخلاق و فرهنگ اسلامى، ملزم به رعایت آنها هستند و اگر سرپیچى کنند، طرف مقابل  نمى تواند بر اساس قانون او را ملزم کند؛ ولى خوشى و شیرینى زندگى از بین  مى رود. البته زن و شوهر مى توانند در عقد ازدواج، با قرار دادن شرایطى، حقى را  که بر عهده دیگرى است، ساقط و یا حقّ دیگرى را ایجاد کنند.