در این متن می خوانید:
      1. قال محمّد إسماعیل البخاریّ:

محمّد بن اسماعیل بخاری به سند خود از عایشه، روایت کرده که:

فاطمه (ع)، دختر پیامبر اکرم (ص) کسی را نزد ابوبکر فرستاد و میراث خود را از آن‌چه خداوند به پیامبر اکرم (ص) بخشیده بود، یعنی فدک و باقیمانده‌ی خمس خیبر، درخواست کرد ابوبکر گفت: پیامبر اکرم (ص) فرموده‌اند: ما پیامبران، ارث نمی‌گذاریم و آن‌چه از ما باقی ماند صدقه است آل محمّد (ص) و خاندانش از این مال، می‌خورند به خدا سوگند! صدقات پیامبر اکرم (ص) را تغییر نخواهم داد و از آن حالتی که در زمان حضرت بود، خارج نخواهم کرد و در مورد آن‌ها، همانند خود حضرت عمل می‌کنم.

ابوبکر چیزی از آن اموال را به فاطمه (ع) نداد و حضرت، بر ابوبکر خشمگین شد از او، دوری گزید و با او، سخنی نگفت تا از دنیا رفت. حضرت فاطمه (ع)، پس از رسول خدا (ص)، تنها شش ما زیست و زمانی که از دنیا رفت، همسرش علی (ع) او را شبانه به خاک سپرد و به ابوبکرف اجازه نمازگزاردن بر وی را نداد.[۱]

قال محمّد إسماعیل البخاریّ:

حَدَّثَنَا یحیی بن بکیر، حَدَّثَنَا لَیْثٌ، عَنْ عَقِیلٍ، عَنِ ابْنِ شِهَابٍ، عَنْ عُرْوَهَ، عَنْ عَائِشَهَ أَنَّ فَاطِمَهَ(ع) بِنْتَ أَلنَّبِیِّ أَرْسَلَتْ إِلَى أَبِی بَکْرٍ تَسْأَلُهُ مِیرَاثَهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْهِ بِالْمَدِینَهِ وَ فَدَکَ وَ مَا بَقِیَ مِنْ خُمْسِ خَیْبَرَ فَقَالَ أَبُو بَکْر: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ: لَا نُوّرَثُ، مَا تَرَکْنَاهُ صَدَقَهٌّ إِنَّمَا یَأْکُلُ آلُ مُحَمَّدٍ مِنْ هَذَا الْمَالِ وَ إِنِّی وَ اللَّهِ مَا أُغَیِّرُ شَیْئاً مِنْ صَدَقَهِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) عَنْ حَالِهَا الَّتِی کَانَ عَلَیْهَا فِی عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ وَ لَأَعْمَلَنَّ فِیهَا بِمَا عَمِلَ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَأَبَى أَبُو بَکْرٍ أَنْ یَدْفَعَ إِلَى فَاطِمَهَ منها شَیْئاً فَوَجَدَتْ فَاطِمَهُ عَلَى أَبِی بَکْرٍ فِی ذَلِکَ قَالَ فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُکَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّیَتْ وَ عَاشَتْ بَعْدَ أَلنَبِیِّ (ص) سِتَّهَ أَشْهُرٍ فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ دَفَنَهَا زَوْجُهَا عَلِیُّ  لَیْلًا وَ لَمْ یؤذن بها ابا بکر و صلّى علیها…[۲]

 


[۱] ـ صحیح بخاری، ج ۵، ص ۸۲٫

[۲] ـ صحیح البخاری ۵: ۸۲، صحیح مسلم ۲: ۱۴۴ و فیهو صلّی علیها علیّ…، تاریخ المدینه ۱: ۱۹۶ و بمضمونها روایه اخری عن أُم‌هانی فی۱۹۸، العمده لابن بطریق۳۹۰ ح ۷۷۶، عن الصحیحین، عنه البحار ۲۹: ۱۱۱ ح ۵٫