آیت الله صدیقی روز دوشنبه بعد از نماز جماعت مغرب و عشاء در مسجد جامع ازگل به درس اخلاق پرداختند که مشروح آن تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ إلی یَوم الدّین».
«وَ مَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا»[۲]، فاجعه‌ی قتلِ سی و هفت شیعه‌ی بی‌گناهِ مبارز در عربستان سعودی به دست ناپاکانِ بی‌دینِ مزدورِ استکبارِ جهانی یعنی آل سعود خبیث و شهادت مظلومانه‌ی یک روحانیِ متهجّدِ پاک‌طینتِ مفیدِ برای مردم در همدان را تسلیت عرض می‌کنم و این قتل‌های این سبکی که صرفاً ظلم است، مقابله‌ی با تشیّع است، عناد با شعائرِ دینی است، و کمر بستن به از بین بردنِ پرچم‌های دین، مروّجانِ دین، علمای عالَمِ تشیّع است، جنبه‌ی فردی ندارد، اگر جنبه‌ی شخصی داشت جنایت اینقدر هولناک نبود.
در قرآن شریف قتلِ یک انسانِ مؤمن، یک انسانِ بی‌گناه مساویِ با قتلِ همه‌ی نسل معرّفی شده است، «مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا»[۳].
در آیه‌ی دیگری هم فرمود: «وَ مَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا»[۴]، اگر کسی مؤمنی را بکشد… این نشان می‌دهد که آن قتلِ نفسی هم که «مَنْ قَتَلَ نَفْسًا»… این قاتل شخص را نمی‌کشد، این مؤمن را می‌کشد، عنادِ او با ایمان و مؤمن است، «وَ مَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ».
از اینکه یک طلبه بوده است، یک معمّم بوده است، یک پرچم برای دین بوده است، یک سرباز برای امام زمان ارواحنا فداه بوده است، به امام زمان ارواحنا فداه تسلیت عرض می‌کنیم، برای خانواده‌ی او… که مصاحبه‌ای با پدر و خواهرِ ایشان داشتند، پدرِ ایشان می‌گفت که ایشان اهل نماز شب بود، در خانه حدیث می‌خواند، کاری به کارِ کسی نداشت، حتّی مورچه‌ای از او آزار ندیده بود، اگر کسی همچنین کسی را می‌کشد پیداست که هم خبث طینت دارد و هم عناد با دین و شعائرِ دینی دارد و هم ملعونِ ازل و ابد و جهنّمی است، قرآن کریم هم کیفرِ جهنّم را برای قاتلِ مؤمن و هم خلودِ او را اعلان فرموده است، «وَ مَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا»، این شخص دیگر از جهنّم خلاص نمی‌شود.
از اینکه یک اتّفاقی می‌افتد، یک جرأتی، یک جسارتی، یک هنجارشکنی واقع می‌شود و کسی با جنایتِ هولناکِ خود می‌خواهد راه را برای ناامن کردنِ دین و متدیّن باز کند، خودِ این یک جنایت است، ابعادِ اجتماعی، سیاسی، امنیّتی، دینی و اخلاقی دارد و از ابعادِ مختلف جنایتِ عظیمی است و گناهی نابخشودنی.
اما ملاحظه می‌کنید که در جریانِ کربلا حضرت زینب سلام الله علیها عَرضه می‌دارد که پدر و مادرم به قربانِ کسی که او روز دوشنبه به غارت رفت، دوشنبه «یوم السّقیفه» است و مرحوم آیت الحق استادِ آیت الله بهجتِ ما روحی فداه محقّقِ اصفهانی صلوات الله علیه رضوان الله علیه در ارتباط با جریان ذبح طفل شش ماهه نکته‌ی لطیفی را دارند و می‌فرمایند: اینکه حضرت علی اصغر علیه السلام را در کربلا ذبح کرد و با تیر سر برید این تیر برای حرمله نبود، حرمله یک عمله است، حرمله یک مزدبگیر است، هدفِ این تیر هم حضرت علی اصغر علیه السلام نبود، این تیر از سقیفه بود، این تیر از مدینه بود، هدف هم قرآن و اسلامِ ناب بود.
اگر انسان ریشه‌ها را بررسی کند می‌داند که حادثه‌ی کربلا ریشه در غصب خلافت دارد و عناد با حاکمیّتِ خدای متعال است، و جرمِ امام حسین علیه السلام هم همین بود که می‌خواستند پرچمِ غدیر را به اهتزاز در بیاورند.
لذا یک جریان است و نه اینکه یک فرد باشد، عاملِ جنایت و عاملِ قتل یک فرد نبود بلکه یک جریان بود، این جریان همچنان ادامه پیدا کرد، در انقلابِ ما شهید مطهری قربانیِ این جریان است، شهید بهشتی قربانیِ این جریان است، شهید مفتّح قربانیِ این جریان است، شهدای پاک و احیاناً معصومِ محراب مثلِ شهید آیت الله دستغیب، شهید آیت الله مدنی، شهید آیت الله اشرفی اصفهانی، شهید قاضی، شهید صدوقی رضوان الله تعالی علیهم أجمعین، جرمِ این شهدا همان جرمِ امام حسین علیه السلام است، همان جرمِ شهدای کربلاست و جرمِ شهدای هشت سال دفاع مقدّسِ ما هم طرفداری از حکومتِ الهی و زیر پرچمِ ولایت بودن است.
لذا در این باب هم باید توجّهِ ما به جریان جلب بشود و نه به فرد، این فرد از اراذل بوده است، از اوباش بوده است، بدنام بوده است، شرور بوده است، آنچه که الآن از سوابقِ او مطرح می‌کنند یک انسانِ رذلِ مشهورِ بی‌سر و پاست، اما این شبکه‌های مجازی را… الآن ما در بُعدِ فیزیکی یک روحانیِ مظلومِ بی‌گناه کشته شد، وجدان‌ها جریحه‌دار شد افکارِ متدیّنین و مؤمنین از این قتل و از این قاتل نفرت پیدا کردند، اما چه کسی این شبکه‌ها را حمایت می‌کند و آنچه که نامرئی است خیلی وسیع‌تر از آن چیزی است که یک نفر کشته شد.
در این مدّتی که این شبکه‌های بی در و پیکر بدونِ مدیریّت برای جمع کردنِ چند رأی از افراد خاص در برابرِ ولایت قرار گرفتند و حاضر نشدند شبکه‌های داخلی را تقویت کنند و شبکه‌ی ملّی داشته باشند، تمامِ اطّلاعاتِ خانوادگی و ناموسی و سیاسیِ ما مرتّباً در اختیارِ بیگانگانِ خونخوار قرار می‌گیرد، خدای متعال می‌داند که در این مدّت چقدر خانواده‌ها از هم پاشیده‌اند، در اثرِ آموزش‌های بد، القائاتِ بد، چقدر به اقتصادِ ما لطمه وارد شده است و چقدر جنایتِ قتل در گوشه و کنار واقع شده است، با همین آموزه‌های بی‌دینی و بی‌رحمی و بی‌عفّتی چقدر حجمِ گناهان، عمقِ گناهان زیاد شده است.
مسئولینِ دولتی این را در نزد خدای متعال مسئول هستند، در نزدِ رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و شهدای کربلا مسئول هستند، و ما نمی‌توانیم بگوییم که این‌ها در خونِ این شهدا سهیم نیستند، این‌ها سهیم هستند و این آن چیزی است که انسان اذیّت می‌شود.
حال برای انتخاباتِ بعدی هم اگر همین‌ها باشند…
گوش اگر گوشِ تو و ناله اگر ناله‌ی من آنچه هرگز به جایی نرسد فریاد است
اما ما به حقّانیّتِ این خون‌ها اعتقاد داریم، امام حسین علیه السلام در آن چند روز مظلوم شدند، همه کَسِ امام حسین علیه السلام را قتل‌عام کردند، قتلِ صبر کردند، اما چه کسی پیروز شد و چه کسی از بین رفت؟
این‌هایی که با بیگانگان ساختند اشتباه می‌کنند و سلطه و هیمنه‌ی آن‌ها را در بُعدِ تبلیغاتی، در بُعدِ جاسوسی، در بُعدِ نشرِ بی‌رحمی، بی‌عفّتی، به هم ریختنِ اقتصاد اجراء کردند، این‌ها نقشِ حرمله را دارند و خدای متعال هم از این‌ها نخواهد گذشت.
این یک نقطه‌ی بیداری است، حال که آثارِ این بهم‌ریختگیِ شبکه‌های اجتماعی در بُعدِ امنیّتی و اخلاقی اینطور خود را نشان داده است، حال وقتِ آن است که مردم مطالبه کنند، این وزیرِ ارتباطات چه کاره است؟ این آقای رئیس جمهور چه کاره است؟ این‌هایی که دست‌اندرکار هستند چرا در حالِ تماشا کردن هستند؟ چرا تشویق می‌کنند تا این جنایاتِ هولناک واقع بشود؟
هم در خلوت‌های خودتان با خدای خودتان استغاثه کنید، «اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا. وَ کَثْرَهَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّهَ عَدَدِنَا،. وَ شِدَّهَ الْفِتَنِ بِنَا وَ تَظَاهُرَ الزَّمَانِ عَلَیْنَا»…
لذا این طلبه‌ی مظلوم مرحوم آقای مصطفی قاسمی، شهیدِ عنادِ جریاناتِ وابسته‌ی به بیگانه است، این شهادت را به امام زمان ارواحنا فداه، به مردم، به جبهه‌ی حق، به وجدان‌های بیدارِ بشری، مسلمان و غیرمسلمان تسلیت عرض می کنم… چون امنیّت برای همه‌ی بشر است، «مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا»، ناامنی مؤمن و غیرِ مؤمن را با یکدیگر می‌سوزاند، ناامنی ریشه‌ی همه‌ی مفاسد و جنایات است، باید یک کافر هم در کشورِ ما در معرضِ تیرِ یک جانی قرار نگیرد، جانِ کافر هم زیرِ پرچمِ حکومتِ اسلامی، زیرِ بیرقِ نظامِ اسلامی حرمت دارد و باید بتواند امنیّتِ جانیِ خود را در جامعه احراز کند، این وظایفِ مهمّ نظامِ اسلامی است و بعضی از مسئولینِ ما مستقیماً در این ناامنی دخیل هستند و در پیشگاه خدای متعال مسئول هستند، در پیشگاه وجدان‌های بیدارِ مردم هم دخیل هستند. این شهادت را هم تسلیت عرض می‌کنم و هم برای بازماندگانِ ایشان صبر و اجر از خدای متعال می‌خواهم و جنایات هولناک آل سعود را به خدای متعال شکوه می‌بریم و انتقامِ خون‌های مظلومانِ بی‌دفاع را در برابرِ سکوتِ مجامعِ مزدورِ بی‌خاصیّتِ عونِ ظالم و خصمِ مظلومِ بین المللی از خدای متعال مسئلت می نماییم، به آن‌ها نفرین می‌کنیم و امیدواریم انتقامِ این خون‌های پاک به همین زودی به دستِ انتقامِ الهی از آستینِ امام زمان ارواحنا فداه گرفته شود و این آل سعود را ببینیم که سزای عملِ خود را می‌بیند، و «أَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ»[۵]، ان شاء الله نزدیک است، صلوات ختم بفرمایید.
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم
زیباییِ تنها کافی نیست
در سوره مبارکه صافات نکاتِ اخلاقی بود، نکاتِ اجتماعی و زندگی بود، که خودِ قسم خوردن به صافات برجسته کردنِ نظمِ زندگی است.
در سیر و سلوک بعد از تقوا نظم و برنامه حرفِ اول را می‌زند، انسان باید برای عبادتِ خود، برای خلوتِ خودف برای محاسبه‌ی خود، برای مراقبه‌ی خود نظم داشته باشد. گویا پروردگار متعال به برنامه و نظم قسم یاد می‌کند.
زاجرات مظهرِ اقتدار است، امر به معروف و نهی از منکر از مصادیقِ زاجرات است، و نیروهای غیبی که انسانِ موفق را از بدی‌ها منصرف می‌کند… گاهی انسان نیّتِ گناه می‌کند و فوری به خود می‌آید و می‌گوید لعنت بر شیطان! خدایا غلط کردم! من این کار را نمی‌کنم!… می‌خواست یک دروغ بگوید، می‌خواست یک غیبت کند، می‌خواست یک نگاهِ حرام کند، فوری متذکّر می‌شود، این کار کارِ زاجرات است، «فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا»[۶]، این‌ها هم از درون کمک می‌کنند تا مؤمن آلودگی پیدا نکند و هم این‌ها در مقابله‌ی حق و باطل در زجر و قهرِ نیروهای باطل در کنارِ مؤمنین هستند و گویا خدای متعال به اقتدارِ حق قسم یاد کرده است.
بعد «فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا»[۷]، این هم جزوِ مجاریِ عظمتِ جامعه‌ی توحیدی است که سیمِ این‌ها با خدای متعال وصل است، «فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا»، کسانی که ذکر را تلاوت می‌کنند، وحی الهی را تلاوت می‌کنند، خدای متعال به این قسم یاد می‌کنند… «وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَهً لِّأَیْمَانِکُمْ»[۸]، از چیزهایی که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام روی آن حسّاس بودند قسم بیجا بود، هر روز در بازار گشت می‌زدند و شلّاقِ عدالت را هم بر دستِ خود می‌گرفتند و یکی از سفارشاتی را که به بازاری‌ها می‌کردند «نهی از قسم خوردن» بود، و قرآن کریم هم توصیه می‌کند که خدای متعال را در معرضِ قسم‌های خودتان قرار ندهید، اما وقتی هدف بلند باشد و قسم بُعدِ تربیتی و فرهنگی داشته باشد می‌شود برای مقاصدِ بلند قسم خورد و خدای متعال در این آیات «إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ»[۹] را جزای قسم قرار داده است.
بعد خدای متعال نظمِ عالَم را، جریانِ شمولِ ربوبیّتِ جهان‌شمولِ حق تعالی را در آیاتِ بعدی مطرح می‌کند تا پاسخی به اوهامِ بی‌خردهایی باشد که الوهیّت را از ربوبیّت جدا می‌دانند و می‌گویند خدای متعال اله است اما ارباب مختلف است؛ خدای متعال رَبّ واحد را برای آسمان‌ها و زمین و مشارق معرّفی می‌کند چون ربوبیّت واحد است پس الوهیّت و پرستش هم برای همان رَبّ واحد است؛ و خدای متعال برای مؤمنین قسم می‌خورد تا مؤمن در پرستشِ خدای واحد و در باورِ رَبّ واحد قرص و محکم باشد و در ایفایِ رسالتِ عبودیّت در برابرِ ربّ السّماوات، ربّ المشارق، ربّ الارض توفیقِ کاملی پیدا کند؛ آنگاه مسئله‌ی زینتِ آسمان‌ها را با کواکب مطرح می‌کنند و خدای متعال یک امرِ فطریِ در نهادِ انسان ریشه‌دار را به ما گوشزد می‌کند، انسان میلِ فطری به جمال دارد، انسان زیبایی را دوست دارد و از زشتی‌ها فاصله می‌گیرد، منتها اگر اهدافِ دیگری در کنارِ زیباییِ ظاهر نباشد به تنهایی قابلِ ذکر نیست.
خدای متعال ابعادِ مختلفِ صنعِ خود را که بر ایمانِ ما، بر معرفتِ ما، بر یقینِ ما و بر انگیزه‌ی ما می‌افزاید مطرح می‌کند، هم کواکب زینت هستند و هم قدرت هستند، زینتی که فقط جنبه‌ی جلبِ توجّه دارد و خاصیّتِ دیگری ندارد این زینت ارزش ندارد، زینتِ زیبای ظاهر هیچ نیست، ای برادر سیرتِ زیبا بیار…
زینتِ ظاهر زمانی ارزش دارد که با زینتِ باطنی هماهنگی داشته باشد، اگر باطن خراب باشد و ظاهر خوب باشد مانندِ قبرِ گبر می‌ماند، قبری است که در داخلِ آن بدنِ گندیده است و استخوان‌ها به هم ریخته است اما روی آن گچ‌کاری شده است و لوحِ زیبایی وجود دارد، این چه ارزشی دارد؟ باطن در ظاهر اثر می‌گذارد.
لذا خدای متعال ضمنِ اینکه به یک خواستِ فطریِ هدفِ خلقت که بشر بوده است پاسخ داده است و برای او عالَم را آراسته است اما زینتِ این‌ها زینتِ فریبا نیست، زینتی است که همراهِ قدرت است، همین ستارگانی که برای شما چشم‌اندازِ زیبایی دارد… شب‌ها به بیابان بروید و روحِ خودتان را از این زیباییِ عالَم شاداب کنید… هر کدام از این‌ها برای خدای متعال یک سرباز هستند، «وَ لِلَّهِ جُنودُ السَّماواتِ وَالأَرضِ»[۱۰]، این موجوداتِ زیبا برای شما زیبا هستند ولی برای دشمنانِ خدای متعال خارِ چشم هستند، «أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ»[۱۱] را از طبیعت یاد بگیرید، هم آیه‌ی کریمه‌ی «وَ لِلَّهِ جُنودُ السَّماواتِ وَالأَرضِ» است که
جمله ذرات زمین و آسمان لشکر حق‌اند گاه امتحان
باد را دیدی که با عادان چه کرد آب را دیدی که در طوفان چه کرد[۱۲]
هر کدامِ این‌ها در جای خود، در موقعیّتِ خود با فرمانِ الهی ریشه‌ی ظلم و ظالم و مستکبر را زدند، این ستارگانی که برای شما دلخوشی و رونق و درسِ توحید هستند و دلِ شما را روشن می‌کنند که اثرِ زیبای زیباآفرین است و خودِ آن کسی که زیبا می‌آفریند چقدر جمال دارد، بهشت‌آفرین زیباتر از بهشت است، زیباآفرین زیباتر از این زیبایی‌هاست، ضمنِ اینکه زیبایی پاسخگوی نیازِ طبیعیِ شماست، همه‌ی این‌ها «رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ»[۱۳] هستند، هیچ شیطانی با وجودِ این ستارگان قدرتِ پرواز به سوی ملأ أعلی را ندارد، خدای متعال این‌ها را خاکریز قرار داده است، خدای متعال این‌ها را دیدبان قرار داده است، خدای متعال این‌ها را در عقبه‌ها به تیر ثاقب مجهز کرده است و هر شیطانی که بخواهد خود را بالا بکشد و بخواهد اسرارِ الهی که به بندگان خدای متعال ارتباط دارد را بدست بیاورد، این جاسوس‌ها را، این نفوذی‌ها را، همین زیبا رخ‌ها این‌ها را می‌زنند، این‌ها را با شهاب ثاقب در معرضِ نابودی قرار می‌دهند.
لذا هم زینت است و هم حفاظت است، «وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ»[۱۴].
به ما هم درس می‌دهد، اگر زیباییِ اخلاقی دارید، اگر زیباییِ علمی دارید، اگر زیباییِ فرهنگی دارید باید همراه با حفظِ دین‌تان باشد، باید همراه با استقلال و کیانِ شما باشد، باید شما هم با شیطانِ مارد درگیر بشوید.
روضه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام
من امروز به یک صاحب حاجتی قول داده‌ام که به کاشف الکرب توسّل داشته باشیم.
ما یک کاشف الکربی داریم که هر کسی که گرفتار است او را می‌شناسد، نه تنها شیعیان به ایشان پناه می‌برند، بلکه باب الحوائجِ ما، علمدارِ علقمه برای همه‌ی گرفتاران باب الحوائج است، مسیحی‌ها به ایشان معتقد هستند، زرتشتی‌ها مریض‌های خودشان را با توسل به حضرت اباالفضل علیه السلام شفاء می‌دهند، ما هم از روزی که چشم باز کرده‌ایم دیده‌ایم که مادرمان در تمامِ گرفتاری‌ها «یا اباالفضل علیه السلام» می‌گفت…
یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبَنا بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ علیه السلام…
«أَشْهَدُ أَنَّکَ قُتِلْتَ مَظْلُوماً»[۱۵]…
هیچ مظلومی… حتّی نوعِ مظلومیّتِ حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام با حضرت اباالفضل علیه السلام تفاوت داشت… امام حسین علیه السلام شدیداً برای مظلومیّتِ حضرت عباس علیه السلام گریه کردند… «بَکا بُکائاً عالیا»… «بَکا بُکائاً شدیدا»… هم با صدای بلند گریه می‌کردند… خیلی سنگین است، امام حسین علیه السلام به زن و فرزندِ خود سفارش کردند که صدای شما به گریه بلند نشود که دشمن شادی می‌کند…
اما مصیبت حضرت عباس علیه السلام چه بود که خودِ امام حسین علیه السلام «بَکا بُکائاً عالیا»… هم بلند بلند گریه کردند و هم سخت گریه کردند و هم با شدّت گریه کردند…
هیچ شهیدی غیر از حضرت اباالفضل علیه السلام نبود که قبل از شهادت تیر به چشمانِ او خورده باشد… انسان با چشم حمله‌ی دشمن را می‌بیند و از خود دفاع می‌کند یا تاکتیکِ خود را تغییر می‌دهد و خود را از دیدگاهِ دشمنان کنار می‌کشد ولی وقتی چشم نبود دیگر انسان عاجز است… تیر به چشمانِ زیبای این بزرگوار خورده بود… همه‌ی شهدا وقتی که از اسب می‌افتادند دستِ خود را سپر قرار می‌دادند… تنها شهیدی که هر دو دستِ او قطع شده بود… نمی‌دانم به چه وضعی از روی اسب به روی زمین افتادند…
دو شهید بودند که سرشان آسیب دید و با آن وضع از روی اسب به زمین افتادند…
اولین نفر حضرت علی اکبر علیه السلام بود… دومین نفر علمدارِ باوفا بود… عمودِ آهنین بر سرِ آن بزرگوار زدند…
حضرت ام البنین سلام الله علیها در گوشه‌ی بقیع می‌نشستند و ناله می‌کردند… خطاب می‌کردند: پسرم! شنیده‌ام عمود بر سرِ تو زده‌اند… باورم نمی‌شود… تو یَل بودی… تو قهرمان بودی… تو شجاع بودی… کسی جرأت نمی‌کند خود را به تو نزدیک کند و عمود بر سرِ تو بزند…
بعد می‌فرمودند: امّا پسرم! یک خبرِ دیگری هم به من داده‌اند، می‌گویند دستانِ تو را قطع کرده بودند، دشمن خاطر جمع بود که دیگر نمی‌توانی از خودت دفاع کنی…
لا حول و لا قوّه الا بالله العلی العظیم
دعا
أَسْتَغْفِرُاللهَ الَّذى لا إِلـهَ إِلاّ هُو الْحَىُّ الْقَیُّومُ ذُوالجَلالِ وَ الإِکْرامِ وَ الفَضلِ وَ الإنعام أَتُوبُ إِلَیْهِ
نَسئَلُک و نَدعُوک بِاسمِکَ العَظیمِ الاَعظَم الاَعَزِ الاجَّلِ الأکرم اِلَهَنا یَا حَمِیدُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ یَا عَالِی بِحَقِّ عَلِیٍّ یَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَهَ یَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ یَا قَدیمَ الإحسان بِحَقّ الحُسَین وَ بَمَولانا بابَ الحَوائج الی الله اباالفضل العباس یا الله…
یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین، یا غیاثَ المُستَغِیثِین، یا رَبَّ المَظلومین، یا قاسِمَ الجَبّارین، یا مُبیرَ المُنافِقین… به حقّ حضرت اباالفضل علیه السلام، به خمسه‌ی طیّبه
خدایا! امام زمانِ ما را برسان.
خدایا! حسرتِ دیدارِ حضرت، دریافتِ مدالِ رضایتِ آن بزرگوار را بر دلِ ما مگذار.
خدایا! فرزندانِ ما را صالح و سالم قرار بده.
خدایا! نسلِ جوانِ ما را در کشتیِ نجاتِ اهل بیت علیهم السلام مستقر و همیشه به ساحلِ نجات رهنمون بدار.
خدایا! سایه‌ی پُر برکتِ خوبان‌مان، رهبرِ خوبمان با اقتدار و عزّت مستدام بدار.
خدایا! معیشتِ مردم را سامان عنایت بفرما.
خدایا! بهم ریختگیِ فرهنگی را با ضعفِ منافقین و نفوذی‌ها و تقویت کنندگانِ فرهنگِ بیگانه… خدایا! فرهنگِ دینیِ ما را رونق عنایت بفرما.
خدایا! تو را به حق محمّد و آل محمّد علیهم السلام قسم می‌دهم دستِ نفاق و نفوذ را افشاء بفرما و توطئه‌های آن‌ها را خنثی بفرما.
خدایا! استقلال، عزّت، اسلامیّت، ولایتی که به ما به قیمتِ خونِ هزاران شهید داده‌ای برای ما محافظت بفرما.
خدایا! ما را دشمن‌شاد نکن.
خدایا! دشمنانِ ما، خاصّه استکبارِ عالَمی، صهیونیسم بین الملل، وهابیّتِ خونخوار، آل سعودِ ناپاک که وهّابی هم نیست و هیچ دینی هم ندارد، آل سعود و آل خلیفه و ائتلافِ آن‌ها را سرنگون بگردان.
خدایا! انتقامِ این خون‌های مظلومین را به همین زودی از این‌ها بگیر.
خدایا! کسانی که قصدِ ضربه زدنِ به روحانیّتِ ما، به قداستِ ما، به سنگرهایِ ایمانِ ما، به شعائرِ دینیِ ما، به معیشتِ مردمِ ما، به استقلالِ کشورِ ما را دارند، خدایا! همه‌ی آن‌ها را رسوا و دستِ آن‌ها را قطع بفرما.
خدایا! دستِ گداییِ ما را که به دامانِ باب الحوائج‌مان وصل شده است، تو را به حضرت اباالفضل علیه السلام قسم می‌دهم، حاجاتِ این جمع، حوائجِ ملتمسینِ ما، کسانی که با ما عهدِ دعا دارند، آن‌هایی که گرفتار هستند و می‌دانند حضرت اباالفضل علیه السلام کاشف الکرب است، خدایا! حوائجِ همه‌ی این مجموعه را و حوائجِ موردِ نظر را با وساطتِ حضرت اباالفضل علیه السلام، به دستِ یداللهیِ حضرت اباالفضل علیه السلام برآورده بفرما.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
پی نوشت:
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه اسراء، آیه ۳۳ (وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّهِ سُلْطَانًا فَلَا یُسْرِف فِّی الْقَتْلِ ۖ إِنَّهُ کَانَ مَنصُورًا)
[۳] سوره مبارکه مائده، آیه ۳۲ (مِنْ أَجْلِ ذَٰلِکَ کَتَبْنَا عَلَىٰ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الْأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا ۚ وَلَقَدْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِالْبَیِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ کَثِیرًا مِنْهُمْ بَعْدَ ذَٰلِکَ فِی الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ)
[۴] سوره مبارکه نساء، آیه ۹۳ (وَمَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِیمًا)
[۵] سوره مبارکه هود، آیه ۸۱ (قَالُوا یَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَ لَا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَکَ إِنَّهُ مُصِیبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ)
[۶] سوره مبارکه صافات، آیه ۲
[۷] سوره مبارکه صافات، آیه ۳
[۸] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۲۴ (وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَهً لِّأَیْمَانِکُمْ أَن تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَیْنَ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ)
[۹] سوره مبارکه صافات، آیه ۴
[۱۰] سوره مبارکه فتح، آیه ۴ (هُوَ الَّذی أَنزَلَ السَّکینَهَ فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لِیَزدادوا إیمانًا مَعَ إیمانِهِم ۗ وَلِلَّهِ جُنودُ السَّماواتِ وَالأَرضِ ۚ وَکانَ اللَّهُ عَلیمًا حَکیمًا)
[۱۱] سوره مبارکه فتح، آیه ۲۹ (مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ ۚ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ ۖ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا ۖ سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ۚ ذَٰلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاهِ ۚ وَمَثَلُهُمْ فِی الْإِنجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ ۗ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَهً وَأَجْرًا عَظِیمًا)
[۱۲] مثنوی مولانا
[۱۳] سوره مبارکه ملک، آیه ۵ (وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ)
[۱۴] سوره مبارکه صافات، آیه ۷
[۱۵] زیارتنامه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام
پاسخ دهید