سیوطی در جواز برگزاری جشن میلاد نبی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به چند دلیل استناد می کند: اول: حدیث روزه گرفتن روز عاشورا توسط یهود که این مساله سبب شد پیامبر خدا نیز به خاطر شکر از نعمات الهی روزه بگیرد. سیوطی از این حدیث جواز احتفال را ثابت کرده است. دوم حدیث قربانی کردن، رسول خدا برای خود. سیوطی این قربانی را نوعی شکر الهی قلمداد کرده که خدا او را رحمت عالمیان قرار داده است.