قرآن در آیه ای بیان می دارد «جواب مردمش جز این نبود که آنها را از قریه خود برانید که آنان مردمی هستند که از کار ما بیزاری می جویند» (سوره ۷ آیه ۸۲، سوره ۲۷ آیه ۵۶). و در آیه ای دیگر این عبارت آمده است: «مردمش به او پاسخی ندادند جز این که گفتند عذاب خدا را برای ما بیاور اگر راست می گویی» (سوره ۲۹ آیه ۲۹). این دو جواب با هم یکی نیستند و در هر دو آیه اشاره شده که «غیر از این جوابی ندادند» بنابر این، در قرآن تناقض وجود دارد، این اشکال در داستان قوم لوط چگونه جواب داده می شود؟

پاسخ اجمالی

داستان حضرت لوط(ع) از جمله داستان هایی است که به صورت تقریباً مفصل در قرآن آمده است.[۱] در یکی از این نقل ها، حضرت لوط آنها را از اعمالی که انجام می دادند بر حذر داشت،[۲] اما قوم او این گونه گفتند: «وَ ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»؛[۳] و پاسخ قومش جز این نبود که به یکدیگر گفتند: اینان را از شهرتان بیرون کنید؛ زیرا مردمانی اند که همواره خود را پاک نشان مى‏دهند.
همچنین در آیه دیگری شبیه به آنچه ذکر شد، آمده است: «فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ».[۴]
این دو آیه شریفه، دو بخش مهم دارد که در پرسش مطرح شده است: «أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ» در این قسمت از آیه استفاده از ضمیر غائب «هُم» در مورد آنانی که باید از شهر بیرون روند و همچنین استفاده از ضمیر مخاطب «کُم» در مورد آنانی که باید لوط و پیروانش را بیرون کنند؛ کاملاً نشان می دهد که این جواب ها به لوط و پیروانش گفته نشده است، بلکه قوم مخالف لوط اینها را به یکدیگر می گفتند. آنها همچنین در مورد لوط و پیروانش به یکدیگر می گفتند: «إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ» که در بیان تمسخر آنها بیان شده[۵] و در آن ضمیر غائب آمده که شاهد بر همین ادعا است. در آیه دوم و بخش «أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْیَتِکُمْ» نیز همین معنا به دست می آید. بنابر این، این جواب که انحصار نیز از آن فهمیده می شود، تنها در مقام بیان گفته مخالفان لوط به یکدیگر است.
اما در آیه دیگری این گونه آمده است که وقتی لوط، قوم خود را مورد عتاب و سرزنش قرار می دهد و آنها را نصیحت می کند،[۶] آنها این گونه جواب می دهند: «فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقینَ … ».[۷] همان گونه که از عبارت «ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ» به دست می آید؛ این جواب را قوم لوط به خود حضرت لوط(ع) گفته اند.
بنابر این، هیچ تناقضی بین این دو دسته از آیات وجود ندارد؛ زیرا دسته اول گفتاری بوده که قوم لوط در جواب کلام ایشان، به یکدیگر می گفتند و دسته دوم جوابی است که در ادامه کلام لوط به خود آن حضرت گفته اند.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. ر.ک: «داستان لوط (ع) در قرآن و کتاب مقدس»، سؤال ۱۹۳۳۰؛ «آثار باقی مانده از قوم عاد و ثمود و لوط»، سؤال ۲۶۵۹۵.

[۲]. اعراف، ۸۰ – ۸۱: «وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَهَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمینَ. إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَهً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُون»؛ و لوط را [به یاد آورید] هنگامى که به قومش گفت: آیا آن کار بسیار زشت و قبیح را که هیچ کس از جهانیان در آن بر شما پیشى نگرفته است، مرتکب می شوید؟! شما [بدون توجه به حقوق همسران و غافل از این که نعمت غریزه جنسى براى بقاى نسل است‏] از روى میل شدیدى که به آن [کار بسیار زشت‏] دارید به سوى مردان می آیید، [نه فقط در این کار متجاوز از حدود انسانیّت هستید] بلکه در امور دیگر هم گروهى متجاوز هستید.

[۳]. اعراف، ۸۲.

[۴]. نمل، ۵۶ : «پس جواب قومش جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهرتان بیرون کنید؛ زیرا آنان مردمانی اند که همواره خواهان پاکی اند».

[۵]. ‏زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج ۲، ص ۱۳۵، دار الکتاب العربی، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق؛ قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا، تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب، تحقیق: درگاهی، حسین، ج ۵، ص ۱۳۵، انتشارات وزارت ارشاد اسلامی، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.

[۶]. عنکبوت، ۲۸ – ۲۹: «وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَهَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمینَ. أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبیلَ وَ تَأْتُونَ فی‏ نادیکُمُ الْمُنْکَر …»؛ و لوط را [نیز فرستادیم‏]، آن گاه به قومش گفت: شما کار بسیار زشتى مرتکب می شوید که پیش از شما هیچ یک از جهانیان آن را انجام نداده اند. آیا شما با مردان آمیزش می کنید و راه [توالد و تناسل‏] را قطع می نمایید و در محفل عمومى خود [در انظار یکدیگر] این کار بسیار زشت را مرتکب می شوید.

[۷]. عنکبوت، ۲۹: « … پس جواب قوم او جز این نبود که گفتند: اگر تو از راستگویانى عذاب خدا را براى ما بیاور».