والدین باید برای جلوگیری از این انحرافات چند کار انجام دهند؛

الف. انتخاب دوستان توسط والدین

امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند: “انسانها بر مرام و مسلک دوست و همنشین خود هستند”. پدر و مادر باید سعی کنند که دایره ای از دوستان خوب را برای فرزندانشان ایجاد کنند؛ البته منظور ما این نیست که کسی را به او تحمیل کنیم؛ بلکه منظور ما این است که والدین از دوستان فرزندشان مطمئن باشند. با این کار نیاز او به دوست بر طرف می شود و به دنبال دوست ناباب نمی رود.

ب. برنامه ریزی برای فرزندان

سنّ نوجوانی، سنّ پرتحرکی است .در آموزه های دینی ما آمده است که وقتی بچّه ها به هفت سال سوّم زندگی می رسند، وزیر هستند؛ یعنی باید به آنها مسئولیت داد؛ لذا والدین باید برای نوجوانان برنامه ریزی کنند؛ به طوری که ساعات بی کاری آنها در آن برنامه خیلی کم باشد. چراکه اگر فرزندان در این سن بی کار باشند، دچار انحرافات اخلاقی می شود.

ج. والدین دوست فرزند باشند

پدر و مادر باید با حفظ جایگاه خود، دوست فرزندان خود باشند؛ چراکه وقتی بچّه ها با آنها دوست باشند، مراقب رفتار خود هستند و اگر خدایی ناکرده در معرض انحراف قرار بگیرند، آن را با والدین خود درمیان می گذارند.