در بین واجبات، نماز یک استثناست و آقا پسرها باید از حدود نُه سالگی، شروع به نماز خواندن کنند؛ چراکه روایات ما به این موضوع تاکید دارد و ما هم برای این موضوع یک دلیل منطقی داریم.

وقتی بچّه ها به سنّی می رسند که خوب و بد را متوجّه می شوند، زشتی و ناپاکی گناه در روح آنها تاثیر می گذارد؛ لذا باید روح خود را در نهری به نام نماز شستشو دهند. در برخی از تعبیرات روایی، نماز به نهر آبی توصیف شده است که وقتی انسان در آن قرار می گیرد، آلودگی ها از او دور می شود.

پدر و مادر ها باید برای توجّه فرزندان به نماز به چند نکته توجّه داشته باشند:

الف. هماهنگی بین مربیّان

برای بیان مسائل دینی باید در بین مربّیان، معلّمین و والدین یک هماهنگی ایجاد شود؛ چراکه آنها در تربیّت بچّه تاثیر گذار هستند و بچّه از آنها حرف شنوی دارد. برای نماز خواندن بچّه ها قبل از سنّ بلوغ، باید یک حرکت خانوادگی، رسانه ای و آموزشی شود. ما باید به همه ی جامعه بفهمانیم که نماز در بین واجبات یک استثنا است و باید زودتر از زمان بلوغ شروع شود.

ب. ایجاد کردن فضای نماز

فضا و جو ایجاد کردن، می تواند بچّه ها را به انجام دادن کارهای مطلوب سوق دهد؛ لذا گاهی اوقات باید این حرکت در محیط خانه انجام شود.

چند سال قبل مقام معظم رهبری حفظه الله در بازدید از نمایشگاه کتاب فرمودند: “در خانواده ی ما این طور رسم بود که یک ساعت در شبانه روز تمام اعضای خانواده کتاب می خوانند“؛ یعنی اگر کسی در جمع این خانواده وارد می‌شد و می‌دید که شش یا هفت نفر در حال کتاب خواندن هستند، او هم به کتاب خواندن اشتیاق پیدا می کرد.

ما باید در خانه های خود مکانی برای عبادت و نماز خواندن داشته باشیم. وقتی بچّه ببیند که تمام خانواده در حال خواندن نماز هستند، او نیز به این کار اشتیاق پیدا می کند.

ج. ارزش قائل شدن

نکته بعد این است که پدر و مادر باید برای نماز خواندن فرزندان ارزش قائل شوند؛ به این صورت که وقتی فرزند نماز می‌خواند، احساس کند که محبّت، علاقه و دوست داشتن اعضای خانواده نسبت به او بیشتر می‌شود.

ه. الگودهی

والدین می توانند با ارائه ی الگو، فرزند را به نماز ترغیب کنند. الحمدلله در این زمینه کتاب های خیلی خوبی درباره سرگذشت بزرگان وجود دارد. خواندن یک بخش از زندگی بزرگان، می تواند یک الگوی مناسب برای فرزندان ما باشد.

گاهی اوقات الگوی نوجوانان ما فلان فوتبالیست یا خواننده است و نوجوانان از آنها الگو می گیرند و به آنها اهمیّت می دهند؛ ولی اگر والدین به جای الگو های غلط، الگو های صحیح را به آنها نشان دهند، نوجوانان از آنها الگو می گیرند.