همه مراجع (به جز تبریزى، سیستانى و وحید): اگر بدانید کفشى که برداشته اید، مال کسى است که کفش شما را برده و راضى است آن را به جاى کفش او بردارید، برداشتن آن اشکال ندارد ؛ وگرنه باید به صاحبش برسانید. اگر از پیدا شدن آن مأیوس شوید، مى توانید آن را براى خود بردارید. اگر قیمت آن از کفش خودتان بیشتر باشد، باید هر وقت صاحب آن پیدا شد، زیادى قیمت را به او بدهید و چنانچه از پیدا شدن او ناامید شوید، باید زیادى قیمت را با اجازه حاکم شرع (مجتهد جامع شرایط)، از طرف صاحبش به فقیر صدقه بدهید.[۱]

آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: اگر بدانید کفشى که برداشته اید، مال کسى است که کفش شما را برده و راضى است آن را به جاى کفش او بردارید، برداشتن آن اشکال ندارد ؛ وگرنه باید به صاحبش برسانید. اگر از پیدا شدن آن مأیوس شوید، باید با اجازه حاکم شرع (مجتهد جامع شرایط)، قیمت کل کفش را از طرف صاحبش به فقیر صدقه بدهید.[۲]

 تبصره. در مال مجهول المالک، بعد از یأس و ناامیدى با اجازه حاکم شرع به فقیر صدقه داده مى شود.[۳]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۲۵۸۱٫

[۲] – توضیح المسائل مراجع، م ۲۵۸۱ و وحید، توضیح المسائل، م ۲۶۴۵ و ۲۶۴۶٫

[۳] – (آیات عظام: سیستانى، فاضل، صافى، تبریزى، مکارم و وحید) ر.ک: توضیح المسائل مراجع، م۲۲۷۹ ؛ خامنه‏اى، استفتاء، ۱۵۵۹٫