من بعضی وقت ها نماز می خوانم و مواقعی نمی خوانم، آیا با توجه به آیه «فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره»، ثواب دارد؟

پاسخ اجمالی

انسان با ایمان باید به انجام واجبات – به ویژه نماز – اهتمام خاص داشته باشد، و به هیچ وجه سهل انگاری در این مورد جایز نیست. قرآن کریم در این باره می فرماید: پس واى بر نمازگزارانى که در نماز خود سهل ‏انگارى مى ‏کنند.[۱]
اگر فردی در انجام نماز سهل انگار باشد، نباید انتظار پاداش از خدا داشته باشد، البته ناامید هم نباید باشد. در روایتی به این موضوع اشاره شده است: ابان بن تغلب مى ‏گوید: به هنگام اداى مراسم حج، در مشعر با امام صادق(ع) نماز مغرب خواندم. آن حضرت بعد از سلام نماز، اقامه گفت و بدون نافله مغرب به نماز عشاء پرداخت. سال بعد خدمت آن حضرت بودم و با او نماز مغرب خواندم، بعد از نماز مغرب برخاست و چهار رکعت نافله خواند. سپس اقامه گفت و نماز عشاء را خواند. بعد از نماز عشاء رو به جانب من کرد و گفت: کسى که این نمازهاى پنج گانه را بپا دارد و بر اوقات پنج گانه آن مواظبت نماید، روز قیامت، در حالى‏ به ملاقات خدا نایل مى ‏شود که سند بهشت او در دست خدا است. کسى که نمازهاى پنج گانه را در وقت معین شده نخواند و بر حفظ آداب آنها مراقبت نکند، بسته به اراده خدا است: اگر بخواهد او را مى‏آمرزد و اگر بخواهد او را عذاب مى‏کند.[۲]
در پایان توجه به این نکته لازم به نظر می  رسد، افرادی که از یک سو، شایستگی ورود به بهشت را ندارند و از سوی دیگر کارهای نیکی نیز در دنیا انجام داده اند، خداوند یا در این دنیا به اندازه کار نیکی که انجام داده  اند جبران خواهد کرد و یا در آخرت از عذابش خواهد کاست.
این نتیجه عدل الهی است که خود می  فرماید: «ما ترازوهاى عدل را در روز قیامت برپا مى ‏کنیم پس به هیچ کس کمترین ستمى نمى‏ شود و اگر به  مقدار سنگینى یک دانه خردل (کار نیک و بدى) باشد، ما آن را حاضر مى ‏کنیم و کافى است که ما حساب ‏کننده باشیم».[۳]

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. ماعون، ۴ و ۵، «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ».

[۲]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ‏۳، ص ۲۶۷ و ۲۶۸، «عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ صَلَّیْتُ مَعَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) الْمَغْرِبَ بِالْمُزْدَلِفَهِ فَلَمَّا انْصَرَفَ أَقَامَ الصَّلَاهَ وَ صَلَّى الْعِشَاءَ الْآخِرَهَ لَمْ یَرْکَعْ بَیْنَهُمَا ثُمَّ صَلَّیْتُ مَعَهُ بَعْدَ ذَلِکَ بِسَنَهٍ فَصَلَّى الْمَغْرِبَ ثُمَّ قَامَ فَتَنَفَّلَ بِأَرْبَعِ رَکَعَاتٍ ثُمَّ أَقَامَ فَصَلَّى الْعِشَاءَ الْآخِرَهَ ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَیَّ فَقَالَ یَا أَبَانُ هَذِهِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ الْمَفْرُوضَاتُ-مَنْ أَقَامَهُنَّ وَ حَافَظَ عَلَى َوَاقِیتِهِنَّ لَقِیَ اللَّهَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ لَهُ عِنْدَهُ عَهْدٌ یُدْخِلُهُ بِهِ الْجَنَّهَ وَ مَنْ لَمْ یُصَلِّهِنَّ لِمَوَاقِیتِهِنَّ وَ لَمْ یُحَافِظْ عَلَیْهِنَّ فَذَاکَ إِلَیْهِ إِنْ شَاءَ غَفَرَ لَهُ وَ إِنْ شَاءَ عَذَّبَه»‏.

[۳]. انبیاء، ۴۷، «وَ نَضَعُ الْمَوازینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیامَهِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَ إِنْ کانَ مِثْقالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنا بِها وَ کَفى‏ بِنا حاسِبین».