سؤال: با بچّه‎هایی که می‌خواهند در بیرون از خانه بازی کنند، چگونه برخورد کنیم؟ آیا به آن‌ها اجازه‌ی چنین کاری را بدهیم؟

جواب:

اگر پدر و مادر می‌دانند که فرزندشان در محیط مناسب و با هم‌بازی مناسب، بازی می‌کند، ایرادی ندارد که به او اجازه دهند که در بیرون از خانه بازی کند.

 البتّه منظور ما این نیست که پدر و مادر به طور موشکافانه محیط را رصد کنند که اگر یک آسیب گفتاری و رفتاری در آنجا دیدند، نسبت به محیط بد بین شوند. این رفتار اشتباه است؛ زیرا آسیب‌های تربیتی در همه جا ممکن است رخ دهد.

توجّه به یک نکته‌ی مهم!

والدین باید به زمان‌هایی که فرزندشان به بیرون از خانه می‌رود، توجّه داشته باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که پر آسیب ترین زمان‌ برای بازی بچّه‌ها بین ساعت ۳ تا ۵ عصر است. شاید یکی از دلایل آن این باشد که در آن زمان بخشی از جامعه استراحت می‌کنند و بچّه‌ بیشتر فرصت تنها بودن را پیدا می‌کند.

بچّه‌‎ها باید زمانی به بیرون بروند که جامعه بیدار باشد و ما مطمئن باشیم که آن‌ها در محیط های خلوت حضور پیدا نمی‌کنند.