در اسلام مسئله ای به نام “مدیریت زمان“ مطرح شده است که انسان را از تک بُعدی عمل کردن نهی می‌کند. حضرت علی بن الموسی الرضا علیه السلام می‌فرمایند: وقت انسان باید به چهار بخش تقسیم شود؛

۱ – عبادت؛

۲ – استراحت؛

۳ – کار؛

۴  – تفریح.

همانطور که در تمام نظام های تربیتی سراسر دنیا آمده است، مادر باید در چهار سال اوّل، خود را وقف فرزند کند؛ چراکه او در این دوره نیاز های زیادی دارد که از جمله ی آن نیاز عاطفی است.

امّا از چهار سالگی به بعد مادر می‌تواند با برنامه ریزی مناسب، فرصت هایی را در خارج از منزل برای خود طراحی کند؛ برای این کار مادر باید وقت بچّه را پر کند تا آسیبی به او وارد نشود. لذا ما به مادرها چند راهکار توصیه می‌کنیم:

الف. استفاده از محیط بازی

مادر می‌تواند برای انجام کارهای شخصی خود، بعد از سه سالگی بچّه را در محیطی قرار دهد که فقط بازی کند.

ب. کمک گرفتن از پدر بزرگ و مادر بزرگ

همچنین مادر می‌تواند فرزند را در اختیار پدر بزرگ و مادر بزرگ بگذارد؛ البته باید توجّه داشت که ممکن است خود پدر بزرگ و مادر بزرگ ها یک آسیب تربیتی برای بچّه ها باشند؛ چرا که آنها به دلیل علاقه عاطفی زیاد نسبت به نوه های خود، گاهی اوقات مصلحت آن ها را در نظر نمی‌گیرند. برای رفع این مشکل مادر باید اصول تربیتی خود را به پدر بزرگ و مادر بزرگ بگوید و نگذارد که آنها از این اصول تخطّی کنند.

ج. همکاری پدر

گاهی اوقات پدر می‌توانداز بچّه نگهداری کند تا مادر به برنامه های مورد علاقه خود بپردازد. اتّفاقاً این برنامه فرصت مناسبی است که پدرها چند ساعتی را با فرزندانشان تنها باشند و در این شرایط ارتباط بهتری با آنها برقرار کنند.