فکر باید دانست که برای تنظیم فکر و خیال و نیروی حفظ و تقویت نفس مطلقاً تدبیری بهتر از ایمان به خدا و تقوای از لذّات حسّیه و شهوات خیالی و ترک توجّه به اوهام دنیوی و خرافات باطل نفسانی نیست؛ و به طور کلّی ایمان به مبدأ و منتهای وجود (خدا) اشتیاق به معانی روحانی و التذاذ به نماز و طاعت و ذکر الهی، نفس ناطقه را قوی و تمام قوای او را به حدّ اعلای کمال می‌رساند.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۹۶