در روایت آمده است:

« ألتَّقِیَّهُ دینى وَ دینُ آبائى.» تقیّه آیین من و پدران من است. وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص ۲۱۰؛ بحار الانوار، ج ۲، ص ۷۳؛ ج ۶۳، ص ۴۹۵؛ ج ۷۲، ص ۴۱۱ و ۴۲۱؛ ج ۷۷، ص ۳۰۰؛ 

لذا ما در همه جا تقیّه را لازم و واجب مى  دانیم و در قرآن هم آمده است،⁽ر.ک: سوره ى آل عمران، آیه ى ۲۸٫ ⁾ یعنى در ظاهر، قولاً و عملاً اظهار دوستى یا دشمنى نماید، ولى قلبا باید مخالف باشد. اضطراب باطنى پیدا کردن و دست از ایمان برداشتن موجب هلاکت ابدى است.هر چه بلا بر میثم تمّار شدیدتر مى  شد، ایمان او به ولایت قوى تر مى شد!⁽ر.ک: بحار الانوار، ج ۴۲، ص ۱۳۱؛ رجال کشّى، ص ۸۵؛ روضه الواعظین، ج ۲، ص ۲۸۸٫⁾ آیا اگر ایمان را از ما بگیرند، اسلام را نمى  گیرند؟! آیا اگر روح اسلام را از ما بگیرند، صورت اسلام را نمى گیرند؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد