عجب است! اگر مُحَدِّثى به ما بگوید: تو که مدّعى هستى روایات را خوانده  اى و براى هر مطلب روایتى ذکر مى کنى، چه  طور تا به حال مذاقِ اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ را نفهمیده  اى و هنوز نمى دانى که ائمه ى اطهار ـ علیهم السّلام ـ چه کاره بوده  اند و چه کار مى کردند و چه نمى کردند؟ چه جواب مى گوییم؟ از على ـ علیه  السّلام ـ تا حضرت غائب ـ علیه  السّلام ـ مذاقشان چه بوده است؟

آرى، مذاق على ـ علیه السّلام ـ این بوده که باید تقیّه کرد، به دلیل بیست و پنج سال خانه نشینى آن حضرت. بلکه در پنج سال خلافت ظاهرى امر دایر بوده که به طور کلى همه را ردّ کند یا با همان ها براى حفظ اسلام بسازد. راه على ـ علیه  السّلام ـ این بود، حسن بن على ـ علیهماالسّلام ـ آن طور و… در زمان غیبت امام ـ علیه  السّلام ـ هم نه خانه نشینى است و نه جنگیدن، بلکه طریقه  ى ثالثه، یعنى تقیّه راه ما است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد