۱ – حورالعین در بهشت به عقد چه کسانی درمی آیند؟ آیا فقط برای مقرّبان است یا به دیگر بهشتیان هم که جزو اصحاب یمین اند داده می شود؟ (طبق سوره واقعه این پرسش را مطرح کردم؛ چون در مورد مقرّبان از کلمه «حورالعین» یاد کرده اما برای اصحاب یمین چیز دیگر) – ۲ – آیا زنانی که از این دنیا به بهشت می روند از حوریان زشت ترند؟

پاسخ اجمالی

۱ – در سوره واقعه هنگامی که از نعمت های الهی سخن به میان می آید، یکی از این نعمت ها برای «مقربان»، حور العین اعلام شده است، اما در مورد نعمت های «اصحاب یمین» مستقیماً از حور العین نام برده نشده بلکه این عبارت آمده است:
 «إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً»؛[۱] ما آنها را آفرینش نوینى بخشیده ایم –
این جمله ممکن است اشاره به همسران مؤمنان در این دنیا باشد که خداوند آفرینش تازه اى در قیامت به آنها می دهد، و همگى در نهایت جوانى و طراوت و جمال و کمال ظاهر و باطن وارد بهشت می شوند که طبیعت بهشت طبیعت تکامل و خروج از هر گونه نقص و عیب است –[۲]
و یا همان طور که بسیاری از مفسّران شیعه[۳] و اهل سنت[۴] گفته اند؛ ضمیر «هنّ» به «حور العین» – در آیه مربوط به مقرّبان[۵] – برمی گردد که اگر منظور حوریان باشد خداوند آنها را آفرینش نوینى بخشیده به گونه اى که هرگز گرد و غبار پیرى و ناتوانى بر دامان آنها نمی نشیند –[۶]
بنابراین، حور العین از نعمت ها و مواهب الهی به اصحاب یمین نیز خواهد بود –
از طرفی در جای دیگری از قرآن، حور العین، نعمتی برای تمام افراد با تقوا اعلام شده است:
«پرهیزگاران در جایگاه امنى قرار دارند، در میان باغ ها و چشمه ها، آنها لباس هایى از حریر نازک و ضخیم می پوشند و در مقابل یکدیگر می نشینند، این چنین اند بهشتیان و آنها را با “حور العین” تزویج می کنیم» –[۷]
۲ – هرچند حور العین موجوداتی غیر از زنان دنیایند، ولی بر اساس روایات؛ زنان دنیایی که اهل بهشت شده اند، زیباتر از حوریان بهشتی می شوند؛ مانند این که در حدیثی می خوانیم: امام صادق(ع) فرمود: «زنان نیکو و زیبا رویی که خداوند در قرآن خبر داده است[۸] زنان دنیایى هستند که از حوریان بهشتى زیباترند» –[۹]

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱] – واقعه، ۳۵ –

[۲] – طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج ‏۹، ص ۳۳۰، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏۲۳، ص ۲۲۴، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ش –

[۳] – قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب،‏ ج ‏۲، ص ۳۴۸، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق؛ شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق، حسینی ارموی، میر جلال الدین، ج ‏۴، ص ۳۵۷، تهران، دفتر نشر داد، چاپ اول، ۱۳۷۳ش؛ طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج ‏۱۲، ص ۳۹۸، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش؛ کاشانی، محمد بن مرتضی، تفسیر المعین، تحقیق، درگاهی، حسین، ج ‏۳، ص ۱۴۵۷، قم، کتابخانه آیه الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۱۰ق؛ تفسیر نمونه، ج ‏۲۳، ص ۲۲۴ –

[۴] – قشیری، عبدالکریم بن هوازن، لطایف الاشارات، تحقیق، بسیونی‏، ابراهیم، ج ‏۳، ص ۵۲۰، مصر، الهیئه المصریه العامه للکتاب، چاپ سوم، بی تا؛ شاذلی، سید بن قطب بن ابراهیم، فی ظلال القرآن، ج ‏۶، ص ۳۴۶۴، بیروت، قاهره، دارالشروق، چاپ هفدهم، ۱۴۱۲ق؛ ابیاری، ابراهیم، الموسوعه القرآنیه، ج ‏۱۱، ص ۲۷۸، مؤسسه سجل العرب، ۱۴۰۵ق – 

[۵] – واقعه، ۲۲: «وَ حُورٌ عینٌ» –

[۶] – تفسیر نمونه، ج ‏۲۳، ص ۲۲۴ – 

[۷] – دخان، ۵۱ – ۵۴ –

[۸]  – رحمن، ۷۰ –

[۹] – «الْخَیْرَاتُ الْحِسَانُ مِنْ نِسَاءِ أَهْلِ الدُّنْیَا وَ هُنَّ أَجْمَلُ مِنَ الْحُورِ الْعِین‏»؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج ‏۳، ص ۴۶۹، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق –