آیا در قرآن آیه ای وجود دارد که مضمون آن این باشد: «تا کسی خود هدایت نشده باشد نمی تواند دیگران را هدایت کند»؟

پاسخ اجمالی

در قرآن کریم آیاتی وجود دارند که بر همین مطلب دلالت دارند؛ مانند آیات زیر:
۱ – «آیا مردم را به نیکى (و ایمان به پیامبرى که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت می کنید، اما خودتان را فراموش می نمایید با این که شما کتاب (آسمانى) را می خوانید! آیا نمی اندیشید؟!».[۱]
۲ – «اى کسانى که ایمان آورده اید! چرا سخنى می گویید که عمل نمی کنید؟ نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنى بگویید که عمل نمی کنید».[۲]
۳ – «بگو: آیا هیچ یک از معبودهاى شما، به سوى حق هدایت می کند؟! بگو: تنها خدا به حق هدایت می کند! آیا کسى که هدایت به سوى حق می کند براى پیروى شایسته تر است، یا آن کس که خود هدایت نمی شود مگر هدایتش کنند؟ شما را چه می‏شود، چگونه داورى می‏کنید؟!».[۳]
اصولاً یک برنامه اساسى مخصوصاً براى علما و مبلغان و دعوت کنندگان راه حق این است که بیش از سخن، مردم را با عمل خود تبلیغ کنند، همان گونه که در حدیث معروف از امام صادق(ع) می خوانیم: «مردم را با عمل خود به نیکی ها دعوت کنید نه با زبان خود».[۴]
تأثیر عمیق «دعوت عملى» از این جا سرچشمه می گیرد که هر گاه شنونده بداند گوینده از دل سخن می گوید و به گفته خویش صد در صد ایمان دارد گوش جان خود را به روى سخنانش می گشاید و سخن که از دل برخیزد بر دل می نشیند، و در جان اثر می گذارد، و بهترین نشانه ایمان گوینده به سخنش این است که خود قبل از دیگران عمل کند.[۵]

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. بقره، ۴۴.

[۲]. صف، ۲ و ۳.

[۳]. یونس، ۳۵.

[۴]. حمیرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، ص ۷۷، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.

[۵]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۱۵، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.