(سوره ۲۶ آیه ۱۹۲-۱۹۵-۱۹۶) می  گوید این (قرآن) وحی است، از طرف خداوند… به زبان عربی و این (قرآن) در نوشته  های (پیامبران) قبلی نیز وجود دارد. حال با دانستن این  که انجیل و تورات به زبان عبری و یونانی نوشته شده است. چطور یک کتاب عربی می   تواند در آن کتاب  های غیر عربی آمده باشد؟ علاوه بر این اگر این قرآن در آن کتاب  ها گنجانده شده است، همین (سوره ۲۶ آیه ۱۹۲-۱۹۵-۱۹۶) نیز باید در آن کتاب  ها باشد، بنابر این آن کتاب  ها نیز باید در کتاب  های قبلی همین سوره را داشته باشند و همین گونه به یک حلقه بی  نهایت و تسلسل می   رسیم؟

پاسخ اجمالی

پیرامون ضمیر «ـه» در کلمۀ «إنّه» در آیۀ شریفۀ «وَ إِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الْأَوَّلِینَ[۱]» احتمالاتی وجود دارد که به آن اشاره می کنیم.
۱ – شاید منظور، اخباری است که پیش از این آیه،[۲] سخن از آن به میان آمده است.
۲ – احتمال دارد مراد از ضمیر، صفت قرآن باشد. یعنی اصل قرآن در دیگر کتابهای آسمانی توصیف شده است.
۳ – محتمل است که منظور حضرت محمد(ص) باشد. یعنی نام حضرتشان را می توان در نسخه های تحریف نشده آن کتب یافت.
۴ – شاید هم مراد انواع تخویف و ترساندن باشد.
تمام این احتمالاتی که بیان شد در آیات پیشین ذکر شده اند.[۳]
با این وجود – حتی اگر ضمیر را به خود قرآن بازگردانیم – هر خردمندی با مشاهده این آیه به سادگی به این درک خواهد رسید که مراد از وجود قرآن در کتاب های گذشته نه بدان معنا است که تمام آیات قرآن با همین زبان و همین الفاظ و ذکر جزئیاتی چون جنگ بدر و حنین در کتاب های قدیمی نیز وجود دارد، بلکه معنایش یا یکی از احتمالاتی است که در متن بالا به آن اشاره شده است و یا آنکه کلیات آموزه های دینی که در قرآن وجود دارد را در دیگر کتب آسمانی نیز می توان یافت.
علاوه بر این، آن که گفته شده تسلسل لازم می آید باید گفت بر فرض پذیرش آن، هیچ تسلسلی لازم نمی آید، بلکه این حلقه با رسیدن به اولین کتاب آسمانی نازل شده پایان می یابد.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. شعراء، ۱۹۶٫

[۲]. شعراء، ۱۹۲ – ۱۹۵٫

[۳]. فخر الدین رازی، مفاتیح الغیب، ج‏۲۴، ص ۵۳۳، دار احیاء التراث العربى، چاپ سوم، بیروت، ۱۴۲۰ق.