تـیـرستـم چـو بر دل سلطـان دیـن رسیـد            

بس بی امـان به قـلب رسـول امیـن رسیـد

تنها نه این خدنگ به قلبـش رسیـد و بـس             

تـیـر دگـر بر آن گـلـوی نـازنـیـن  رسیـد

نـه طـاقـت ســواری و نـه حـالـت نـبـــرد           

یـکبـاره جـسم اطـهر او بـر زمیـن  رسیـد

دشمن پـیـاپـی آمد و دیگر مگـو چـه کرد          

دیگر مگو که زخـمِ چنـان و چنیـن  رسیـد

زآن جسم چاک چاک ، عدو دست بـرنداشت           

ضـربت فـزون زحـد، به امـام مبین رسیـد

جبـریل بـود و دیـد از آنـان چو این سـتـم            

زد صیحه آن چنان که به عرش برین رسید

آدم، فـغـان و نـالـه هـمی داشت در جـنـان           

بارید خـون زدیـده که بر ماء و طیـن رسیـد

شاعر: سید موسی سبط الشّیخ