معمولاً تخیّلات بچّه هابر اساس یک سری تداعی کننده ها اتّفاق می‌افتد؛ مثلاً ممکن است این کودکدریک عروسی با خود تخیّل کرده است که اگر روزی بخواهد عروس شود، با چه کسی می‌تواند ازدواج کند؛ لذا در تصوّر خود پسر عمویش را انتخاب کرده است.

 

والدین باید در برابر تخیّلات بچّه ها چند نکته را رعایت کنند:

الف. قرار ندادن فرزند در برابر تداعی کننده ها

 بچّه را نبایددر معرض تداعی کننده ها قرار داد؛ چراکه منجر به تخیّلات منفی و زود هنگام در آنهامی‌شود. به عنوان مثال اگر مادر، کودک را به عروسی می‌برد، نباید توجّه او را به عروس و داماد جلب کند.

 

ب. عدم همراهی والدین با فرزند

پدر و مادر در این رابطه نباید با فرزند خود همراهی کنند. به عنوان مثال اگر کودک گفت که چه کسی در آینده با من عروسی می‌کند، والدین نباید بگویند که: هنوز این حرف ها برای تو زود است! بلکه آنها باید با روش حواس پرتی، موضوع را عوض کنند.

 

ج. جهت دهی به تخیّل فرزند

تخیلات بچّه ها باید در قالب بازی جهت دهی شود؛ البتهبه شرط آن که بازی نیزجهت دارباشد؛ مانند خاله بازی؛ چراکه در اینجا عالم بازی، یک عالم واقعی است و کودک با استفاده از تخیّلات خود به مهارت آموزی می‌پردازد.