روضه خوانى و انعقاد مجالس روضه میان شیعیان ایران از جایگاه خاصى برخوردار است که در روزگار حکمرانى قاجاریان و به ویژه دوران زمامدارى ناصرالدین شاه رونق به سزایى یافت و بیش از پیش مرسوم شد. از اوان مشروطیت بر اثر آشنایى با افکار نو و توجه بیشتر به امور سیاسى و اجتماعى از درون مجالس روضه خوانى, تشکل هاى مذهبى ـ سیاسى شکفته شد و پس از وقایع شهریور ۱۳۲۰ به بار نشست. با این همه به نقش اجتماعى روضه خوان ها و واعظان که مجرى مجالس روضه خوانى بوده و با عامه مردم ارتباط تنگاتنگ داشته اند کمتر توجه شده است.
در این نوشتار کوشش شده با سیرى در کتاب دره التاج و مرقاه المعراج, تإلیف یکى از روضه خوانان بنام, ضمن آشنایى با آرا و افکار مولف, تصویرى از مجالس روضه خوانى ارائه گردد.