سؤال: پسر ده ساله و دختر دوازده ساله ای دارم که برای تشویق آنها به نماز، زیر سجاده ی آن ها شکلات می گذاشتم. آیا کار خوبی است و در طول زمان موجب عادّی شدن نمی شود؟
جواب:
این کار، روش خوبی است؛ یعنی ما در هر سنّی باید از یک سری روش های متناسب با آن سن استفاده کنیم. در سنینی باید برای بچّه هایمان داستان بگوییم و آنها را به نماز علاقه مند کنیم؛ در یک سنینی هم می توانیم از تشویق ها و پاداش ها استفاده کنیم تا به نماز شوق داشته باشند. ما می توانیم برای بچّه ها پاداش هایی که از قبل تعیین نکرده ایم، قرار دهیم. وقتی بچّه های ما در سنین نوجوانی هستند، ما باید بینش های مذهبی آن ها را هم افزایش دهیم؛ یعنی در کنار این تشویق ها و داستان ها باید او را بیشتر با خدا و با اصل نماز آشنا کنیم.
در عین حال روشی که این مادر بزرگوار به کار برده اند، روش خوبی است؛ ولی نباید زیاد هم استمرار داشته باشد و همان طور که عرض کردم در یک زمان با استفاده از داستان و در زمان دیگر از شکلات و در زمان های بعدی با بالا بردن بینش آن ها، فرزندان را به نماز تشویق کنیم.
معرّفی کتاب
قرار شد کتابی درباره ی نوجوانان معرفی کنم؛ آقای محمد رضا شرفی کتابی دارند تحت عنوان “دوره نوجوانی“ که این کتاب را انجمن اولیا و مربّیان چاپ کرده اند و کتاب خیلی خوبی برای والدین است و امیدواریم این کتاب را مطالعه کنند تا با دوران نوجوانی بیشتر آشنا شوند.
پاسخ دهید