نکته ای که در اینجا قابل توجّه است این است که ترس در بچّه ها از سنّ دو سالگی به بعد گسترش پیدا می‌کند؛ به این صورت که ترس از امور محسوسات به امور ماورایی انتقال پیدا می‌کند؛ چراکه آنها در این سن موضوعات را تحلیل می‌کنند و در حافظه ی بلند مدّت خودنگه می‌دارند.

والدین باید در برخورد با این مسئله موارد زیر را رعایت کنند:

الف. پرو بال ندادن به موضوع

اوّلین نکته این است که والدین نباید خیلی به این موضوعات پر و بال بدهند؛ چراکه ممکن است ماندگاری آن در ذهن بچّه ها بیشتر ‌شود و مدّت های طولانی او را همراهی کند.

ب. استفاده از روش حواس پرتی

همچنین آنها باید از روش حواس پرتی استفاده کنند؛ یعنی اگر فرزند خواست خوابش را تعریف کند، با یک جایگزین سالم و مناسب، حواس او را پرت کنند.

ج. ایمن سازی محیط

اگر فرزند از مکانی در خانه می‌ترسد، پدر و مادر باید آن مکان را برای او عادی جلوه دهند؛ به این صورت که از آن مکان بیشتر استفاده کنند؛ مثلاً شب ها در آنجا بخوابند.

توصیه ی آخر ما به والدین این است که از ترس بچّه ها نترسند؛ چراکه در روایتی از حضرت علیعلیه السلام داریم که فرمودند:”میوه ترس، امنیّت است”؛ یعنی بچّه ها می‌ترسند تا امنیّت خود را حفظ کنند.