در یکی از دانشنامه‌ها خواندم که امام حسن عسکری(ع) اصلاً فرزند پسری نداشت و پس از فوت ایشان، سال‌ها سردرگمی بزرگی در بین شیعیان پدید می‌آید که نویسندگان شیعه از آن تحت عنوان دوران حیرت یا فترت نام می‌برند. همچنین چنددستگی نیز در بین آنها وجود داشت که بزرگانی مانند ابن بابویه در قرن بعدی درک بهتری از غایب بودن مهدی قائم(ع) را ارائه دادند. آیا این مطالب در بین شیعیان آن دوره وجود داشت؟!

پاسخ اجمالی

هر چند که به دلائل امنیتی و علل دیگر، شیعیان بسیاری از وجود فرزند پسری برای امام حسن عسکری(ع) – حتی بعد از وفات حضرتشان – مطلع نبودند، اما آن‌حضرت با تدابیر حکیمانه‌ای این موضوع را به اطلاع بزرگانی از شیعیان رساند و در برخی موارد، فرزندشان امام مهدی(عج) را نیز به آنان نشان دادند تا بعدها این خبر در میان شیعیان مطرح شده و حقیقت برایشان آشکار شود. نتیجه این اقدام نیز این بود که در همان سال‌های ابتدایی بعد از رحلت امام یازدهم، جز اندکی از شیعیان، تمام آنها  وجود چنین فرزندی را به عنوان امام دوازدهم پذیرفتند.

از بین کسانی که شاهد بر وجود حضرت مهدی(ع) بوده‌اند، می‌توان به افرادی مانند حکیمه خاتون، حسن بن حسین علوی، حسن بن منذر معاویه بن حکیم، علی بن بلال، احمد بن هلال، احمد بن اسحاق، و علی بن ابراهیم مهزیار اشاره کرد که تمامشان کوشیدند تا گزارش‌های مرتبط با ولادت حضرتشان را به اطلاع عموم شیعیان برسانند.
برای اطلاع بیشتر در این مورد ر.ک: (ولادت امام زمان عج-۲۸۳۳) و (دلایل عقلی و نقلی زنده بودن امام زمان-۱۳۶۹) و (شهادت نواب اربعه بر ولادت امام زمان-۲۷۵۵)

منبع:اسلام کوئست