معمولاً ده درصد افرادی که بیش فعّال هستند، در دوران کودکی درمان می شوند؛ برخی نیز ممکن است به خاطر شرایط کاری و یا تحصیلی، تمرکز و دقّتشان بالا برود و خود به خود درمان شوند؛ ولی در برخی افراد، این مشکل به بزرگسالی کشیده می شود.

بیش فعّالی در دوران بزرگسالی، یک نوع بیش فعّالی ذهنی است؛ یعنی افراد از لحاظ فکری و ذهنی نمی توانند روی کارها متمرکز شوند؛ مثلاً وقتی در جایی حرفی زده می شود که قرار نیست آن را جای دیگری بیان کنند، به خاطر حواس پرتی آن را بیان می کنند.

اگر فراموشی این فرد در کار ها مکرّر باشد، باید دید که آیا مشغله های ذهنی دیگری دارند یا نه؛ مثلاً گاهی ممکن است که فکر درگیر درس خواندن و امتحان دادن باشد و همین امر باعث شود که ذهن ایشان نتواند کارهای دیگر را به حافظه بلند مدّت خود بسپارد؛ لذا اطلاعات به حافظه ی کوتاه مدّت او وارد و از آن خارج می شود.

امّا با همه ی این احوال توصیه ی من این است که حتماً از نزدیک با یک مشاور مشورت کنند و ویژگی های خود را به او بگویند.